SYRE - Jaden

Never quite sure about his placement or where he’s been in this pink world or

why nothing ever made sense

He knew that he had loved and had been loved

But had no chronological order to place it (so confusing)

All he knew was that he woke up everyday

Bleeding with amnesia and the case of new memories that he had tendencies to

mistake for fiction (she saw)

So everyday he journeyed to the mountain to recover his past

In order to understand his future (I can’t remember all this)

She loves him but she eventually killed him (pow, pow, pow, pow)

Now listen, Syre was a mischief with a vision but

His most poetic trait was his wisdom (where you goin'?)

His mind was as bright and as pink as the city that he lived in

And the only kids that could live in this bliss were the outcasts,

the misfits (why did you leave?)

Those were his companions

Even though they could never understand his struggles through these harsh lands,

he gave them the upper hand of his emotional tantrums

Syre, passion, pain and desire

Just like my big bro

What you didn’t know is this young kid’s been in limbo since that gunshot wound

on that hidden road

Lost, broken, invisible

But when that light gets slow he’s invincible (time)

So much so, that he redefines inevitable

So it’ll never go (brace yourself)

It seems as though the sun wouldn’t set at all

Instead of setting slow, she lies to him and said she’d never let him go

(you're a liar)

And as the legend goes

Syre lived forever on and never and forever alone (Syre)

Syre (I can’t remember all this, I love you)

(A beautiful confusion, I’m Syre)

Nooit helemaal zeker van zijn plaats of waar hij is geweest in deze roze wereld of

waarom heeft niets ooit zin gehad?

Hij wist dat hij had liefgehad en was geliefd

Maar had geen chronologische volgorde om het te plaatsen (zo verwarrend)

Het enige wat hij wist was dat hij elke dag wakker werd

Bloedend met geheugenverlies en het geval van nieuwe herinneringen waar hij neigingen toe had

fout voor fictie (ze zag)

Dus reisde hij elke dag naar de berg om zijn verleden te herstellen

Om zijn toekomst te begrijpen (ik kan me dit allemaal niet meer herinneren)

Ze houdt van hem, maar uiteindelijk heeft ze hem vermoord (pow, pow, pow, pow)

Luister, Syre was een kattenkwaad met een visie, maar...

Zijn meest poëtische eigenschap was zijn wijsheid (waar ga je heen?)

Zijn geest was net zo helder en roze als de stad waarin hij woonde

En de enige kinderen die in deze gelukzaligheid konden leven, waren de verschoppelingen,

de buitenbeentjes (waarom ben je weggegaan?)

Dat waren zijn metgezellen

Ook al konden ze zijn strijd door deze harde landen nooit begrijpen,

hij gaf ze de overhand van zijn emotionele driftbuien

Syre, passie, pijn en verlangen

Net als mijn grote broer

Wat je niet wist, is dat dit jonge kind in het ongewisse is sinds die schotwond

op die verborgen weg

Verloren, gebroken, onzichtbaar

Maar als dat licht langzaam wordt, is hij onoverwinnelijk (tijd)

Zo erg zelfs dat hij onvermijdelijk herdefinieert

Dus het gaat nooit weg (zet je schrap)

Het lijkt alsof de zon helemaal niet ondergaat

In plaats van rustig aan te doen, liegt ze tegen hem en zei dat ze hem nooit zou laten gaan

(je bent een leugenaar)

En zoals de legende gaat

Syre leefde voor altijd en nooit en voor altijd alleen (Syre)

Syre (ik kan me dit allemaal niet herinneren, ik hou van je)

(Een mooie verwarring, ik ben Syre)