Magister dixit - Jacula

Magister dixit

Magister dixit

Magister dixit

Magister dixit

Il maestro disse:

Io sono il mago

Hai cercato riposo sullo scheletro del monte e non l’hai trovato

Io sono il mago

Hai trafitto ogni memoria cercando la sua acqua per farne rugiada di croci e di

rose

Io sono il mago

Il tuo magico legno ha liberato il vampiro, aprendo il cuore dell’ombra con le

mani color del tramonto

Magister dixit:

Per camminare al di sopra conoscerai quel freddo sinistro della fantasia

Quel gelo di cristallo che semina gocce grandi come il mondo

E lascia impronte sulla strada del tempo

Le taglia nel pensiero enormi figure, distese e rigide

Mani rosse e decisi, occhi chiusi ed aperti

Odio ed amore nella notte fatale

Catturala con lo sguardo, portala sull’altare

Falle conoscere il pugnale, dona l’infinito

Magister dixit

Magister dixit

Magister dixit

Magister dixit

Magister dixit

De meester zei:

Ik ben de tovenaar

Je hebt rust gezocht op het skelet van de berg en hebt het niet gevonden

Ik ben de tovenaar

Je hebt elke herinnering doorboord op zoek naar zijn water om dauw te maken van kruisen en van

roos

Ik ben de tovenaar

Je magische hout heeft de vampier bevrijd en het hart van de schaduw geopend met de

handen de kleur van de zonsondergang

Magister dixit:

Om erboven te lopen, zul je die sinistere kou van de verbeelding kennen

Die kristalvorst die zaait druppels zo groot als de wereld

En het laat voetafdrukken achter op het pad van de tijd

Hij snijdt enorme figuren in haar geest, uitgestrekt en stijf

Handen rood en vastberaden, ogen gesloten en open

Liefde en haat in de fatale nacht

Leg het vast met je blik, breng het naar het altaar

Laat haar de dolk weten, het geeft oneindigheid

Magister dixit