The Naked Ride Home - Jackson Browne

Just take off your clothes and I’ll drive you home I said

Knowing she never could pass on a dare

And knowing it sounded more desperate than reckless or bold

I just put it out there cold, too far gone to care

My eyes on the road, she slid herself down in the seat

And a vision of paradise swung into view

Across those five lanes not one driver glanced over to see

The beauty known only to me, and a big rig or two

On that freeway the light was receding

Her beauty, a sight so misleading

I failed to hear the heart that was beating alone

On the naked ride home

With the trace of a smile and that defiant look in her eye

She hurtled through space in a world of her own

And turning aside my caress spoke of all that she’d not yet done

As if I was the doubting one who would have to be shown

On that freeway the light was receding

Her beauty, a sight so misleading

I failed to hear the heart that was beating alone

On the naked ride home

She gathered her clothes

And ran through the yard in the dark

Up onto the porch like a flash, and inside

Then one room at a time

I watched every light in our house come on

Like the truth that would eventually dawn

Forcing me to decide

But on that freeway the light was receding

Her beauty, a sight so misleading

I failed to hear the heart that was beating alone

On the naked ride home

Trek gewoon je kleren uit en ik breng je naar huis, zei ik

Wetende dat ze nooit een durf zou kunnen doorgeven

En weten dat het meer wanhopig klonk dan roekeloos of stoutmoedig

Ik heb het gewoon koud neergezet, te ver weg om te zorgen

Mijn ogen op de weg, ze gleed zelf in de stoel

En een visioen van het paradijs kwam in zicht

Over die vijf rijstroken wierp geen enkele bestuurder een blik om te zien

De schoonheid die alleen mij bekend is, en een grote rig of twee

Op die snelweg ging het licht achteruit

Haar schoonheid, een aanblik die zo misleidend is

Ik kon het hart niet horen dat alleen klopte

Op de naakte rit naar huis

Met het spoor van een glimlach en die uitdagende blik in haar ogen

Ze raasde door de ruimte in een eigen wereld

En terwijl ik mijn liefkozing afwendde, sprak over alles wat ze nog niet had gedaan

Alsof ik de twijfelaar was die getoond zou moeten worden

Op die snelweg ging het licht achteruit

Haar schoonheid, een aanblik die zo misleidend is

Ik kon het hart niet horen dat alleen klopte

Op de naakte rit naar huis

Ze verzamelde haar kleren

En rende door de tuin in het donker

Als een flits de veranda op en naar binnen

Dan één kamer tegelijk

Ik zag elk licht in ons huis aangaan

Zoals de waarheid die uiteindelijk zou aanbreken

Me dwingen te beslissen

Maar op die snelweg ging het licht achteruit

Haar schoonheid, een aanblik die zo misleidend is

Ik kon het hart niet horen dat alleen klopte

Op de naakte rit naar huis