The Big Her - Jackson Browne, David Lindley

A lady stands before an open window

Staring so far away

She can almost feel the southern wind blow

Almost touching her restless day

She turns from her window to me Sad smile her apology

Sad eyes reaching to the door

Daylight loses to another evening

And still she spares me the word goodbye

And sits alone beside me fighting her feelings

Struggles to speak but in the end can only cry

Suddenly it’s so hard to find

The sound of the words to speak her troubled mind

So I’m offering these to her as if to be kind:

There’s a train everyday leaving either way

There’s a world, you know

There’s a way to go And you’ll soon be gone -- that’s just as well

This is my opening farewell

A child’s drawings left there on the table

And a woman’s silk lying on the floor

And I would keep them here if I were able

Lock her safe behind this open door

But suddenly it’s so clear to me That I’d asked her to see what she may never see

And now my kind words find their way back to me There’s a train everyday leaving either way

There’s a world, you know

You got a way’s to go And I’ll soon believe -- it’s just as well

This is my opening farewell

Een dame staat voor een open raam

Zo ver weg staren

Ze kan de zuidelijke wind bijna voelen waaien

Bijna haar rusteloze dag aanraken

Ze draait zich van haar raam naar mij. Triest glimlach haar verontschuldiging

Droevige ogen die naar de deur reiken

Daglicht verliest tot nog een avond

En toch spaart ze me het woord vaarwel

En zit alleen naast me en vecht tegen haar gevoelens

Moeite om te spreken, maar kan uiteindelijk alleen maar huilen

Plotseling is het zo moeilijk te vinden

Het geluid van de woorden om haar onrustige geest te spreken

Dus ik bied haar deze aan als om aardig te zijn:

Er vertrekt elke dag een trein, hoe dan ook

Er is een wereld, weet je?

Er is nog een weg te gaan En je zult snel weg zijn -- dat is maar goed ook

Dit is mijn afscheidsopening

De tekeningen van een kind liggen daar op tafel

En een vrouwenzijde die op de grond ligt

En ik zou ze hier houden als ik kon

Sluit haar veilig achter deze open deur

Maar plotseling is het me zo duidelijk dat ik haar heb gevraagd te zien wat ze misschien nooit zal zien

En nu vinden mijn vriendelijke woorden hun weg terug naar mij. Er vertrekt elke dag een trein, hoe dan ook

Er is een wereld, weet je?

Je hebt nog een weg te gaan En ik zal snel geloven -- het is maar goed ook

Dit is mijn afscheidsopening