Kakskümmend kaheksa last - J.M.K.E.

Igal kultuursel inimesel tuleb trenazööril aegajalt harjutusi teha.

Sedasi me põletame rasvu, et julgeksime näidata rannas oma keha.

Ma vaatan peeglist oma rasvasöödud korpust ja mul hakkab hale.

Kes aitaks mind näha oma ninaotsast kaugemale?

Kakskümmend kaheksa last.

Nemad ei lähegi rasva.

Nad ei unista järeltulijaist.

Nad isegi suureks ei kasva.

Kas on kuskil raamat, kus kirjas on nende nimed?

Enne kui sa alustad söömist, täna saatust, et ta programmeeris sind siia elama,

kultuuri, mis nuumab end muu ilma kulul, õpetab tarbima ja õgima.

Ja pärast sööki trenazööril, kui püüad lahti saada üleliigsest rasvast sa,

täna veelkord oma saatust ja kahtkümmet kaheksat last.

Kakskümmend kaheksa last.

Veel kuuskümmend sekundit elu.

Kas näeme me numbrite taha?

Kas tunneme me nende valu?

Miks nende elud on vähem väärt kui meie omad?

Kakskümmend kaheksa last.

Kui palju on minuteid aastas?

Ja mitu on neid meie elus,

ja eludes, kuhu ei naasta?

Igas minutis on kakskümmend kaheksa last.

Kakskümmend kaheksa last.

Mõtelge nende peale.

Mõtelge siis, kui sööte

või kui uurite peeglist oma keha.

Teritage silmi, vaadake tühjusesse.

Kas näete nende hingi?

Elke beschaafde persoon moet van tijd tot tijd trainen met een trainer.

Zo verbranden we vet om ons lichaam te durven laten zien op het strand.

Ik kijk in de spiegel naar mijn dikke lijf en heb medelijden.

Wie zou me helpen om verder te kijken dan mijn neus?

Achtentwintig kinderen.

Ze worden niet dik.

Ze dromen niet van nakomelingen.

Ze worden niet eens volwassen.

Is er ergens een boek met hun namen erop?

Voordat je begint te eten, vandaag is het lot dat hij je heeft geprogrammeerd om hier te leven,

een cultuur die zichzelf dik maakt ten koste van ander weer, leert consumeren en verslinden.

En na een maaltijd bij de trainer, als je probeert om overtollig vet kwijt te raken,

vandaag weer zijn lot en achtentwintig kinderen.

Achtentwintig kinderen.

Nog zestig seconden van het leven.

Zien we achter de cijfers?

Voelen we hun pijn?

Waarom is hun leven minder waard dan het onze?

Achtentwintig kinderen.

Hoeveel minuten per jaar?

En hoeveel van hen zijn er in ons leven,

en in levens waar je niet meer terugkomt?

Elke minuut zijn er achtentwintig kinderen.

Achtentwintig kinderen.

Denk aan hen.

Denk na als je eet

of als je in de spiegel naar je lichaam kijkt.

Scherp je ogen, kijk in de leegte.

Zie je hun ziel?