The 4th 3rd - J-Live

Can’t even call this a blues song

It’s been so long

Neither one of us was wrong or anything like that

It seems like yesterday

In the silence of the city night

When the lonely watch the sky in yearning

I, at rest, lie in peace beside you

I searched a thousand skies before you came

For the 4th 3rd, I Chris Columbus three words from Stevie for the issue

The only thing to call it was official

The way I live for you was as if I’d die with you

Cause not a moment I spent with you was artifical

The plan from the dome was to build a home with you

Forever had a space in my heart, I roam with you

Hypothetical dreams conjure when I met you

See, years grew between us and still I can’t forget you

Regretting how I ever let you let me let you escape fool’s paradise

Running from a paradox

Living like a pair of ducks, but with different flocks

With different destinations, our ships remain docked

Temporary, but the feelings that I harbor still wade

In the holy waters that made our sweet lemonaid

Too dumb to persist, too smart to persuade

Too heavy to push aside and too strong to stay

Too hard to work and so easy to play

Like chopsticks, what I picked slipped away

Leaving me to recollect day by day

And take solace in the words Bill say

Memories take you back, to the good times

When it’s over and sad times disappear

Memories take you back

To the lean times, in between times

To the days of yesteryear

Memories are that way

Memories are that way, that way back to that way back

When I could never think of you and say «wack»

Similar to old cassettes, something to cuss at

Deteriorating with each rewind and playback

Even now, under the hiss I reminisce

On this angelic face, reciprocating bliss

With the radio low, your feet anchored in mine

Hands to waistline, walking to a bassline

Good food in my belly, good love on my mind

Turn around to a kiss deep enough to stop time

Open up to a smile so bright, I go blind

To the suffering of the world, everything appears fine

Poetry in the bed, literally

You putting me open to Stephany and Giovanni

With legs entwined, trading profound lines

Linens, fingers, and spines aligned, digging in your mind like it’s mine

Sometimes at night it seem so damn right

Just to shift nose to neck, just to get a whiff

I’ve never seen life like this, so life-like

This is how I’d like my life to subsist

But somewhere in between us were interpretations

Of justice and Jesus, cultures in said nations

But if I woulda knew what I know now, mighta never known how

Memories take you back, to the good times

When it’s over

I searched a thousand skies before you came

And in the morning, when the world is new

The lonely turn away, as I turn to you, beside me

The greatest story ever erased could never replace

The worst torture ever I faced was trying to retrace

The steps in my mind like a defeated surgeon fighting fate

With the cure just a little too late

We went from «Yo, who’s that?»

to «Hi, my name is Jay»

To hoping I would run into you in the hallway

To «That's my homegirl, peace queen, how ya been?»

To «Lemme get your number, damn do I have a pen?»

From «May I speak to» to «Peace» to «Who's this?»

to «Hey!»

To hear the joy in your voice I call you every day

The VCR blue screen lit the dark room

Miles and Gil, «Quiet Nights» that was our tune

But Friday’s dates and Saturday’s prayer

Lead to Sunday’s break-up, and Monday’s make-up

As just friends up until Tuesday’s wake up

Together again, in a cycle that never ends

My young heart coulda swore love transcends

But two turntables alone don’t make a blend

The tracks are too different for «ifs, buts and sos»

But if it’s so right?

Never mind, we both know

Sometimes I wonder if you married my replacement

Equally old with ideas adjacent

You build a whole 'nother story to your dream house

Kept my possessions in a box in the basement

I still consider you a song bird, singing in the open cage

Guilded with fools gold, but that’s just me

There’ll never be no animocity, I’m thankful for the memories

All I ask is that you remember me

In the silence of the city night

When the lonely watch the sky in yearning

I, at rest, lie in peace beside you

I searched a thousand skies before you came

And in the morning, when the world is new

The lonely turn away, as I turn to you, beside me

And in the quiet of the afternoon, when the lonely roam

I turn beside, and you are with me still

I roamed a thousand miles before you came

Ik kan dit niet eens een bluesnummer noemen

Het is zo lang geleden

We hadden geen van beiden ongelijk of iets dergelijks

Het lijkt wel gisteren

In de stilte van de stadsnacht

Wanneer de eenzamen verlangend naar de lucht kijken

Ik, in rust, lig in vrede naast je

Ik heb duizend luchten doorzocht voordat jij kwam

Voor de 4e 3e, ik Chris Columbus drie woorden van Stevie voor de kwestie

Het enige om het te noemen was officieel

De manier waarop ik voor jou leef, was alsof ik samen met jou zou sterven

Want geen enkel moment dat ik met je doorbracht was kunstmatig

Het plan van de koepel was om samen met jou een huis te bouwen

Voor altijd een ruimte in mijn hart gehad, ik dwaal met je mee

Hypothetische dromen komen tevoorschijn toen ik je ontmoette

Kijk, de jaren groeiden tussen ons en toch kan ik je niet vergeten

Het spijt me dat ik je ooit heb laten ontsnappen uit het paradijs van de dwazen

Rennen vanuit een paradox

Leven als een paar eenden, maar met verschillende kuddes

Met verschillende bestemmingen blijven onze schepen aangemeerd

Tijdelijk, maar de gevoelens die ik koester koesteren nog steeds

In de heilige wateren die onze zoete limonade maakten

Te dom om te volharden, te slim om te overtuigen

Te zwaar om opzij te schuiven en te sterk om te blijven

Te hard om te werken en zo gemakkelijk om te spelen

Net als eetstokjes, gleed wat ik plukte weg

Waardoor ik me van dag tot dag kan herinneren

En troost je met de woorden die Bill zegt

Herinneringen brengen je terug naar de goede tijden

Als het voorbij is en verdrietige tijden verdwijnen

Herinneringen nemen je mee terug

Naar de magere tijden, tussendoor

Naar de dagen van weleer

Herinneringen zijn zo

Herinneringen zijn zo, zo terug naar die weg terug

Toen ik nooit aan je kon denken en "wack" zou zeggen

Net als bij oude cassettes, iets om over te vloeken

Verslechtert bij elke terugspoelen en afspelen

Zelfs nu, onder het gesis, haal ik herinneringen op

Op dit engelachtige gezicht, wederkerige gelukzaligheid

Met de radio laag, je voeten verankerd in de mijne

Handen naar de taille, lopen naar een baslijn

Lekker eten in mijn buik, goede liefde in mijn gedachten

Draai je om voor een kus die diep genoeg is om de tijd te stoppen

Open tot een glimlach zo helder, ik ga blind

Voor het lijden van de wereld lijkt alles in orde

Poëzie in bed, letterlijk

Je stelt me ​​open voor Stephany en Giovanni

Met ineengestrengelde benen, diepe lijnen ruilend

Linnengoed, vingers en ruggengraat uitgelijnd, graven in je geest alsof het de mijne is

Soms lijkt het 's nachts zo verdomd goed

Gewoon om neus aan nek te verschuiven, gewoon om een ​​vleugje te krijgen

Ik heb het leven nog nooit zo gezien, zo levensecht

Dit is hoe ik wil dat mijn leven voortbestaat

Maar ergens tussen ons in waren interpretaties

Van gerechtigheid en Jezus, culturen in genoemde landen

Maar als ik zou weten wat ik nu weet, zou ik misschien nooit weten hoe?

Herinneringen brengen je terug naar de goede tijden

Als het voorbij is

Ik heb duizend luchten doorzocht voordat jij kwam

En 's ochtends, als de wereld nieuw is

De eenzame wendt zich af, terwijl ik me tot jou wend, naast me

Het grootste verhaal dat ooit is gewist, kan nooit vervangen worden

De ergste marteling die ik ooit heb meegemaakt, was proberen te achterhalen

De stappen in mijn hoofd als een verslagen chirurg die vecht tegen het lot

Met de kuur net iets te laat

We gingen van "Yo, wie is dat?"

naar «Hallo, mijn naam is Jay»

In de hoop dat ik je tegen zou komen in de gang

Op «Dat is mijn huisvrouw, vredeskoningin, hoe gaat het met je?»

Om "Laat me je nummer zien, verdomme, heb ik een pen?"

Van 'Mag ik spreken tot' tot 'Vrede' tot 'Wie is dit?'

naar «Hé!»

Om de vreugde in je stem te horen, bel ik je elke dag

Het blauwe scherm van de videorecorder verlichtte de donkere kamer

Miles en Gil, «Quiet Nights», dat was ons deuntje

Maar de data van vrijdag en het gebed van zaterdag

Leid tot de break-up van zondag en de make-up van maandag

Als vrienden tot dinsdag wakker worden

Weer samen, in een cyclus die nooit eindigt

Mijn jonge hart zou zweren dat liefde overstijgt

Maar met twee draaitafels alleen kom je niet samen

De tracks zijn te verschillend voor "ifs, buts en sos"

Maar als het zo is, toch?

Maakt niet uit, we weten het allebei

Soms vraag ik me af of je getrouwd bent met mijn vervanger

Even oud met aangrenzende ideeën

Je bouwt een heel verhaal aan je droomhuis

Bewaarde mijn bezittingen in een doos in de kelder

Ik beschouw je nog steeds als een zangvogel, zingend in de open kooi

Verguld met dwazen goud, maar dat ben ik gewoon

Er zal nooit vijandigheid zijn, ik ben dankbaar voor de herinneringen

Het enige wat ik vraag is dat je me herinnert

In de stilte van de stadsnacht

Wanneer de eenzamen verlangend naar de lucht kijken

Ik, in rust, lig in vrede naast je

Ik heb duizend luchten doorzocht voordat jij kwam

En 's ochtends, als de wereld nieuw is

De eenzame wendt zich af, terwijl ik me tot jou wend, naast me

En in de stilte van de middag, wanneer de eenzamen ronddwalen

Ik draai me om en jij bent nog steeds bij me

Ik heb duizend mijl gezworven voordat jij kwam