From the Dark - Isole

Surrounded by dark and cold stone I am

What is this place?

What am I doing here?

All is silent, all is so still

I feel the stones coldness against my back

Am I awake or is this a dream?

I cannot tell, my eyes see nothing at all

Am I alive or is this my death?

I feel no wind, nor can I hear any sounds

The air is so cold, the air is so damp

Oh could it be I am inside my own tomb?

Is this the end of my existence?

I cannot see;

darkness is everywhere

Numb by the pain, I try to move

From my bed of stone, from this cold lonely vault

I must escape, I have to get out

Slowly I arise

…No memories…

Suddenly I see a glimpse of light

I slowly move towards the enticing light

…The light…

So distant and pale blue it glows

It seems to fade away before my very eyes

…No memories…

I walk through the dark

I must reach the light

Before it disappears into the pitch black

That surrounds me

Tired steps, stumbling on

Through the dark, for the light

I’m getting closer

I’m almost there

Will it reveal the truth?

Show me where I am?

Bleeding steps, from the dark, finally I am there

Out from the dark, into the light

I stand outside, feeling the wind on my face

My body aches, my mind is tired

With fear I gaze on the landscape before my eyes

In ruins it lays, a forsaken place

A desolate ground under the stars up above

In silence I stand, staring alone

Into the night sky…

Omringd door donkere en koude steen ben ik

Wat is deze plek?

Wat doe ik hier?

Alles is stil, alles is zo stil

Ik voel de kou van de stenen tegen mijn rug

Ben ik wakker of is dit een droom?

Ik weet het niet, mijn ogen zien helemaal niets

Leef ik of is dit mijn dood?

Ik voel geen wind en ik hoor ook geen geluid

De lucht is zo koud, de lucht is zo vochtig

Oh, kan het zijn dat ik in mijn eigen graf ben?

Is dit het einde van mijn bestaan?

Ik kan niet zien;

duisternis is overal

Verdoofd door de pijn, ik probeer te bewegen

Van mijn stenen bed, van deze koude eenzame kluis

Ik moet ontsnappen, ik moet eruit

Langzaam sta ik op

... Geen herinneringen ...

Plots zie ik een glimp van licht

Ik ga langzaam naar het verleidelijke licht

…Het licht…

Zo ver en lichtblauw dat het gloeit

Het lijkt voor mijn ogen te vervagen

... Geen herinneringen ...

Ik loop door het donker

Ik moet het licht bereiken

Voordat het in het pikkedonker verdwijnt

Dat omringt mij

Vermoeide stappen, struikelend verder

Door het donker, voor het licht

Ik kom dichterbij

Ik ben er bijna

Zal het de waarheid onthullen?

Laat me zien waar ik ben?

Bloedende stappen, uit het donker, eindelijk ben ik daar

Uit het donker, in het licht

Ik sta buiten en voel de wind op mijn gezicht

Mijn lichaam doet pijn, mijn geest is moe

Met angst kijk ik naar het landschap voor mijn ogen

In ruïnes ligt het, een verlaten plek

Een verlaten grond onder de sterren hierboven

In stilte sta ik alleen te staren

In de nachtelijke hemel…