The Land Of The Wintersun - Insania

A long time ago in the night: Many men dressed in white, ready to fight,

For their land and to

be free.

Driven by hatred and fear, and love to a land in despair,

which they had to bear.

Oh

their

hearts were full of hope and dreams.

But they had to stand the pain.

To have a chance to live again.

The nights were so cold many died while sleeping,

God it was cold even the sun was freezing.

Even the stars seemed to freeze upon

the sky.

The fear was so strong on both sides, many men lost their pride,

broke down and cried.

They

could feel the end approach inside.

The air was so cold and so dry,

that their bodies told lies,

about

condition and time.

Before their eyes their lives were passing by.

But they had to carry on.

You don’t survive if you’re not strong.

The nights were so cold many died while sleeping,

God it was cold even the sun was freezing.

Even the stars seemed to freeze upon

the sky.

There’s no more crying, and no more dying.

Forever standing strong,

we will carry on.

We live with pleasure, the fear is gone, In the land of the wintersun.

(Solo: H. Juhano / Both / N. Dahlin / P. Vastila / Both & Vastila)

(Repeat: 2 — Rep.)

(This song is dedicated to the brave men, women and children of Finland,

who fought against Russia during worldwar II.

May god be with you…

The second solopart is written by UNTO MONONEN, and taken from the song «Satumaa».)

Lang geleden in de nacht: veel mannen in het wit gekleed, klaar om te vechten,

Voor hun land en om

wees vrij.

Gedreven door haat en angst en liefde naar een land in wanhoop,

die ze moesten verdragen.

Oh

hun

harten waren vol van hoop en dromen.

Maar ze moesten de pijn verdragen.

Om een ​​kans te hebben om weer te leven.

De nachten waren zo koud dat velen stierven tijdens het slapen,

God, het was koud, zelfs de zon was ijskoud.

Zelfs de sterren leken te bevriezen

de lucht.

De angst was aan beide kanten zo sterk dat veel mannen hun trots verloren,

brak en huilde.

Zij

kon het einde van binnen voelen naderen.

De lucht was zo koud en zo droog,

dat hun lichamen leugens vertelden,

wat betreft

toestand en tijd.

Hun leven ging aan hun ogen voorbij.

Maar ze moesten doorgaan.

Je overleeft het niet als je niet sterk bent.

De nachten waren zo koud dat velen stierven tijdens het slapen,

God, het was koud, zelfs de zon was ijskoud.

Zelfs de sterren leken te bevriezen

de lucht.

U hoeft niet meer te huilen en niet meer dood te gaan.

Voor altijd sterk staan,

we zullen doorgaan.

We leven met plezier, de angst is weg, In het land van de winterzon.

(Solo: H. Juhano / Beide / N. Dahlin / P. Vastila / Beide & Vastila)

(Herhaal: 2 — Herhaling)

(Dit lied is opgedragen aan de dappere mannen, vrouwen en kinderen van Finland,

die tijdens de Tweede Wereldoorlog tegen Rusland vochten.

Moge God bij u zijn…

De tweede solopartij is geschreven door UNTO MONONEN en is ontleend aan het nummer «Satumaa».)