Близнецы - Инкогнито

Мы близнецы по чьей-то воле,

Хоть не похожи мы ни капли.

Так кто-то посмеялся вдоволь,

Но не от этого так гадко.

И выбора нам не оставят

Две параллельные дороги,

Которые с таким упорством

Бросаются под наши ноги.

Припев:

И опять всё вверх дном,

И вопрос: «Что потом?»

Вижу я сотни рук,

Но твоих нет вокруг.

Услышим мы шаги друг друга,

Как тут волнению не поддаться.

И в поисках иного счастья

С толпой боимся мы смешаться.

Нам расстояние не помеха,

Пустые горы обещаний.

И выставлены на потеху

Все наши дни воспоминаний.

Припев:

И опять всё вверх дном,

И вопрос: «Что потом?»

Вижу я сотни рук,

Но твоих нет вокруг.

Уставшие от ног дороги

От душной пыли задохнутся.

Своими злыми языками

Они в молчание окунутся.

В тугой мы их завяжем узел,

Чтоб развязаться не сумели.

И чтоб вовеки не расстаться,

Объятиями себя согреем.

We zijn een tweeling door iemands wil

Ook al lijken we niet een beetje op elkaar.

Dus iemand heeft genoeg gelachen

Maar dat is niet waarom het zo walgelijk is.

En ze laten ons geen keus

Twee parallelle wegen

Wie met zo'n doorzettingsvermogen?

Gooien zich onder onze voeten.

Refrein:

En weer staat alles op zijn kop,

En de vraag: “Wat dan?”

Ik zie honderden handen

Maar die van jou is er niet.

We zullen elkaars stappen horen,

Hoe kun je niet bezwijken voor opwinding.

En op zoek naar een ander geluk

We zijn bang om ons te mengen met de menigte.

Afstand is geen belemmering voor ons,

Lege bergen van beloften.

En opgemaakt voor de lol

Al onze dagen vol herinneringen.

Refrein:

En weer staat alles op zijn kop,

En de vraag: “Wat dan?”

Ik zie honderden handen

Maar die van jou is er niet.

Moe van de voeten van de weg

Ze zullen stikken van bedompt stof.

Met hun boze tongen

Ze zullen in stilte vallen.

In een strakke knoop leggen we een knoop,

Zodat ze er niet in slaagden los te komen.

En om niet voor altijd uit elkaar te gaan,

We warmen ons op met knuffels.