Malevolent Sanction - Inferi

Terra tribus annulos,

Primus, the river, a nile of coagulated encrusted shores

Blisters boil from flesh to blood

Beyond sight stretched the streams of gore

Hideous spawn, nessus the damned, deemed to guide

Head of an ox and body of man

Punishment for the most heinous of crimes

Reveal the path upon which we shall bride

Through the forest of mors voluntaria

To live like gods with a tyrannous reign

To walk the earth enraged whilst delivering pain

Murder finds justice in the fire of the brook

Smolder in the blood of every life that you took

Murderous executions, decimators of life

Perpetually captive to blood spilling innocents with spite

Sodomized in the Phlegathon’s malevolent sanction

Forever the lungs of the butcher internally filled with flame

For great is the pain

Searing of flesh with the smoldering breath

And the scorching of futile remains

Apotheosize their extinction, glorifying their eternal death

Secundum circulum, blackened and withering husks

Protruding toxic thistles seeping of obsidian sap

As hisses turn to wails, destruction and suicide entails

Soak in their sinful death

Pass the final judgement they will remain

No carnal resurrection here

Their festering corpses on limbs of thorn will hang

Damnation beyond eternity they fear

Roots sprout misfortune, nourish affliction, stretch thy skin

Disfiguration at the crust thickets grow within

Growing ever stronger, self-hatred shall bloom

Vines of self-loathing and bitterness resume

In the heart a heretic regret gives birth to cries

Cynics of the holiest temples scorched on the sand supine

Viscous flow the fires smelting sluggish in the sky

Like branches choked by honey as it’s seeping from the hive

Consuming the flesh all but skeletons are left

Regeneration of their bodies will fill the belly of

Carnivorous embers

Sodomites sink in this barren earth

Flakes of ash in a gust like a blizzard

Suffocate the lungs of the usurer

Storms of fire rage in oblivion

Decem regna malum, ten realms of the Malebolge we face

Beware less thee be devoured

Vivid is the scythe brought by death to this place

To live like gods with a tyrannous reign

To walk the earth enraged whilst delivering pain

The bell tolls immensely in the fire by the brook

Through the gates he must wander again

Terra tribus annulos,

Primus, de rivier, een nijl van samengeklonterde kusten

Blaren koken van vlees tot bloed

Voorbij het zicht strekten zich de stromen van gore uit

Afschuwelijke spawn, nessus de verdoemden, geacht te leiden

Hoofd van een os en lichaam van een man

Straf voor de meest gruwelijke misdaden

Onthul het pad waarop we zullen trouwen

Door het bos van mors voluntaria

Om te leven als goden met een tirannieke heerschappij

Om woedend over de aarde te lopen terwijl je pijn bezorgt

Moord vindt gerechtigheid in het vuur van de beek

Smeulen in het bloed van elk leven dat je nam

Moordende executies, decimators van het leven

Voor altijd gevangen in bloed dat onschuldigen met wrok vermorst

Sodomized in de kwaadaardige sanctie van de Phlegathon

Voor altijd zijn de longen van de slager inwendig gevuld met vlammen

Want groot is de pijn

Aanbraden van vlees met de smeulende adem

En het verschroeien van nutteloze overblijfselen

Verheerlijk hun uitsterven en verheerlijk hun eeuwige dood

Secundum circulum, zwartgeblakerde en verwelkende kaf

Uitstekende giftige distels sijpelen van obsidiaan sap

Terwijl het gesis overgaat in gejammer, betekent vernietiging en zelfmoord:

Geniet van hun zondige dood

Geef het laatste oordeel, ze zullen blijven

Geen vleselijke opstanding hier

Hun etterende lijken op doornen ledematen zullen hangen

Verdoemenis voorbij de eeuwigheid waar ze bang voor zijn

Wortels ontspruiten ongeluk, voeden kwelling, strekken uw huid

Vervorming bij het korststruikgewas groeien binnen

Steeds sterker wordend, zal zelfhaat bloeien

Wijnstokken van zelfhaat en bitterheid hervatten

In het hart roept een ketterse spijt huilen op

Cynici van de heiligste tempels verschroeid op het liggende zand

Viskeuze stroom de vuren smelten traag in de lucht

Als takken verstikt door honing terwijl het uit de bijenkorf sijpelt

Het vlees consumeren, behalve de skeletten, blijft over

De regeneratie van hun lichaam zal de buik van

Vleesetende sintels

Sodomieten zinken weg in deze dorre aarde

Asvlokken in een windvlaag als een sneeuwstorm

Verstik de longen van de woekeraar

Vuurstormen woeden in de vergetelheid

Decem regna malum, tien rijken van de Malebolge waarmee we worden geconfronteerd

Pas op dat u niet verslonden wordt

Levendig is de zeis die door de dood naar deze plek is gebracht

Om te leven als goden met een tirannieke heerschappij

Om woedend over de aarde te lopen terwijl je pijn bezorgt

De bel luidt enorm in het vuur bij de beek

Door de poorten moet hij weer dwalen