Enraged and Drowning Sullen - Inferi

Cycles of livid death in the shallows of the stygian marsh

Toiling with dying breath true horrors of the trapped souls

Below that of a seething cauldron

Drowning beneath, bereft and sullen

Never to breach the surface forever to suffer

Tides of murk churn

Somatic beings of wrath flail

Striking one another, violently surging forth as one

True human form be it vile

The aversive hostiles look on to me

Resentment an ebb from thine eyes

Blessed be the womb that bore thee

In weeping and grieving may you long remain

Blessed be the womb that bore thee

Accursed spirits may your plights be in vain

Shackled to the depths and the violence you crave

City of dis, demise

We enter secure in our cause

Barriers jut from the murk

The mire with red embers smolder

Forming lit towers that scrape the sky

Endless are fields with tombs ablaze

Everlasting in eternal flame

Heretics of heaven, blasphemers of god confined

All give out a low moaning wail

Crestfallen to the bed of thy flame

Those who hath fallen from heaven await

The guardians of dis

Deny entrance through the city

Forewarns of death, to never leave from this fallen estate

A thousand serpent furies defend at the gates

Infernal demons refined

From flesh to mist with sword and fist

An effortless subsequent

Storm of the city of dis

The guardians stood in his way

Every one of them stood to be slain

While crushing their bones into dust

Those that remain will cower in vain

All of the guardians stood in his way

Every one of them stood to be slain

The only true god a warrior trusts

Stains on his blade the color of rust

The harbingers of death

Chant for dying breath

The enraged and drowning sullen

Soak in the remains

Of the guardians who’ve fallen

Cycli van woedende dood in het ondiepe water van het stygische moeras

Zwoegen met stervende adem ware verschrikkingen van de gevangen zielen

Onder die van een ziedende ketel

Verdrinken onder, beroofd en nors

Nooit om de oppervlakte voor altijd te doorbreken om te lijden

Getijden van duistere churn

Somatische wezens van woede dorsen

Elkaar slaan, gewelddadig voortbewegen als één

Ware menselijke vorm, zij het verachtelijk

De aversieve vijanden kijken naar mij

Wrok een eb uit uw ogen

Gezegend zij de baarmoeder die u gebaard heeft

Moge je lang in wenen en rouwen blijven

Gezegend zij de baarmoeder die u gebaard heeft

Vervloekte geesten mogen uw benarde toestanden tevergeefs zijn

Geketend aan de diepten en het geweld waar je naar hunkert

Stad van dis, overlijden

We gaan veilig binnen in onze zaak

Barrières steken uit de duisternis

Het slijk met rode sintels smeulen

Het vormen van verlichte torens die de lucht schrapen

Eindeloos zijn velden met graven in vuur en vlam

Eeuwig in eeuwige vlam

Ketters van de hemel, godslasteraars opgesloten

Ze geven allemaal een laag kreunend gejammer

Neergevallen naar het bed van uw vlam

Zij die uit de hemel zijn gevallen wachten op

De bewakers van dis

Toegang door de stad weigeren

Waarschuwt voor de dood, om nooit te vertrekken van dit gevallen landgoed

Duizend slangenfuries verdedigen bij de poorten

Helse demonen verfijnd

Van vlees tot mist met zwaard en vuist

Een moeiteloos vervolg

Storm van de stad dis

De bewakers stonden hem in de weg

Elk van hen stond op het punt om te worden gedood

Terwijl ze hun botten tot stof verpletteren

Degenen die overblijven, zullen tevergeefs ineenkrimpen

Alle voogden stonden hem in de weg

Elk van hen stond op het punt om te worden gedood

De enige ware god die een krijger vertrouwt

Vlekken op zijn mes in de kleur van roest

De voorboden van de dood

Chant voor stervende adem

De woedende en verdrinkende nors

Geniet van de overblijfselen

Van de voogden die zijn gevallen