The Battle of Yaldabaoth - Infant Annihilator, Alex Teyen

The battle had barely begun before bodies, like mountains, piled up toward the

sun

Blood flows like a flood, crimson mud washes over the land where civilization

once stood

All the while, the war rages on

The weak fall quickly to the mighty and strong

And they wail as they fail to withstand the cataclysmic defeat that has been

brought upon

Fantasized genocide

Imperial subdivide

Humanoid pesticide

Indiscriminate fratricide

A war of filth and harrowed souls

With none left living once the battle unfolds

The trees only allow a peak of light

A glimmer of hope

«Rip them limb from limb from limb

Burn their bodies and char the skin

Crush their bones into dust and feed the wind

Eat their hearts with a threatening grin»

All the while, the war rages on

Many have died and now all hope has gone

The wounded cry and try to escape the never ending slaughter that has just begun

As the warriors erase the fiends unclean

The King sits in his dwindling throne

His mind is filled with only loathing and woe

And with open eyes, he’s paralyzed

His gaze fixed upon the legions of heretics

Demoralized, rivers of atrocities, miles of monstrosities

A grim stream of desolation and misery

May the hopeless sing through their journey to the damned

And deep underneath the flourishing life lies death

The roots entwined in the rotting, the warriors of primal supremacy

Prostitutes of war decaying in the dirt for all eternity

Feeding the pines, the valley of swine slaughtered for their faith

The horns sound once more in the deep

Drums in the deep

«Hell upon Hell, death beyond reach

All howling voids and torment beneath

Swallow me, please, and let me sleep

Though I know the dark is swarming with teeth»

De strijd was nog maar net begonnen of lichamen, als bergen, stapelden zich op in de richting van de...

zon

Bloed stroomt als een vloed, karmozijnrode modder spoelt over het land waar de beschaving

Eens stond

Al die tijd woedt de oorlog voort

De zwakken vallen snel aan de machtigen en sterken

En ze jammeren omdat ze de catastrofale nederlaag niet kunnen weerstaan

gebracht

Gefantaseerde genocide

keizerlijke onderverdeling

Humanoïde pesticide

Willekeurige broedermoord

Een oorlog van vuil en gekwelde zielen

Met niemand meer in leven zodra de strijd zich ontvouwt

De bomen laten alleen een piek van licht door

Een sprankje hoop

"Rijp ze ledemaat van ledemaat van ledemaat"

Verbranden hun lichamen en verkolen de huid

Verpletter hun botten tot stof en voed de wind

Eet hun harten met een dreigende grijns»

Al die tijd woedt de oorlog voort

Velen zijn gestorven en nu is alle hoop vervlogen

De gewonde kreet en probeert te ontsnappen aan de nooit eindigende slachting die net is begonnen

Terwijl de krijgers de duivels onrein uitwissen

De koning zit op zijn slinkende troon

Zijn geest is gevuld met alleen afkeer en wee

En met open ogen is hij verlamd

Zijn blik was gericht op de legioenen ketters

Gedemoraliseerd, rivieren van gruweldaden, mijlen van wangedrochten

Een grimmige stroom van verlatenheid en ellende

Mogen de hopelozen zingen tijdens hun reis naar de verdoemden

En diep onder het bloeiende leven ligt de dood

De wortels verstrengeld in het rotten, de krijgers van de oeroverheersing

Oorlogsprostituees die voor eeuwig in het vuil vergaan

Het voeden van de dennen, de vallei van de varkens geslacht voor hun geloof

De hoorns klinken weer in de diepte

Drums in het diepe

"Hel op Hel, dood buiten bereik"

Alle huilende leegten en kwelling eronder

Slik me alsjeblieft door en laat me slapen

Hoewel ik weet dat het donker krioelt van de tanden»