Scarlet Enigma - Ignitor

Born on a dark and lonely day

Shivering screams of agony

Wracked by self-inflicted ache

Slicked with sick tears

Effluvia of a broken soul

Coalesce into humid hatred

Lightning of rememberance sharpens

The razor’s edge, fine and beautiful

On some dark moon, the rush will come

In what form I know not

Maybe rope, maybe fire, maybe powder and flint

Or as simple pounding flesh

But I will come

And you will speak my name

I am the unspeakable

I am the unknown

I am the stapled mouth

I am the thing which cannot be… yet

I am the unspeakable

I am the dead thing

I am the breath which leaves you

And I am the long years waiting

Thread of the pulse, sand on the tongue

Quaking with desire

Hatred burns the veins

I feed upon your fear

Nestled in the cardiac quarter

This undying snake of fury

Corruption twists to decay

Beauty turns to black

On some black sun, the dam will burst

And I will become

Formed of wire, or of steel, or of nails that peel

Instead of crucify

But I will come And you will speak my name

I am the unspeakable

I am the unknown

I am the stapled mouth

I am the thing which cannot be… yet

I am the unspeakable

I am the red death

I am the long years waiting

And I am your dying breath

When will it end?

For if I knew…

When will it end?

Because for you…

I am the unspeakable

I am the unknown

I am the stapled mouth

I am the thing which cannot be… yet

I am the unspeakable

I am the dead thing

I am the breath which leaves you

And I am the long years waiting

I am the unspeakable

I am rusted rage

I am blood on the wall

I am the cold edge of the blade

Geboren op een donkere en eenzame dag

Bibberende kreten van pijn

Geteisterd door zelf toegebrachte pijn

Gelikt met zieke tranen

Effluvia van een gebroken ziel

Samensmelten tot vochtige haat

Bliksem van herinnering verscherpt

De scherpte van het scheermes, fijn en mooi

Op een donkere maan zal de drukte komen

In welke vorm weet ik niet

Misschien touw, misschien vuur, misschien kruit en vuursteen

Of als eenvoudig beukend vlees

Maar ik zal komen

En je zult mijn naam uitspreken

Ik ben het onuitsprekelijke

Ik ben de onbekende

Ik ben de geniete mond

Ik ben het ding dat nog niet kan zijn

Ik ben het onuitsprekelijke

Ik ben het dode ding

Ik ben de adem die je verlaat

En ik ben de lange jaren wachten

Draad van de pols, zand op de tong

Trillend van verlangen

Haat brandt de aderen

Ik voed me met je angst

Genesteld in de cardiale wijk

Deze onsterfelijke slang van woede

Corruptie verandert in verval

Schoonheid verandert in zwart

Bij een of andere zwarte zon zal de dam barsten

En ik zal worden

Gevormd van draad, of van staal, of van spijkers die loslaten

In plaats van kruisigen

Maar ik zal komen en je zult mijn naam uitspreken

Ik ben het onuitsprekelijke

Ik ben de onbekende

Ik ben de geniete mond

Ik ben het ding dat nog niet kan zijn

Ik ben het onuitsprekelijke

Ik ben de rode dood

Ik ben de lange jaren wachten

En ik ben je laatste adem

Wanneer eindigt het?

Want als ik het wist...

Wanneer eindigt het?

Want voor jou…

Ik ben het onuitsprekelijke

Ik ben de onbekende

Ik ben de geniete mond

Ik ben het ding dat nog niet kan zijn

Ik ben het onuitsprekelijke

Ik ben het dode ding

Ik ben de adem die je verlaat

En ik ben de lange jaren wachten

Ik ben het onuitsprekelijke

Ik ben verroeste woede

Ik ben bloed aan de muur

Ik ben de koude rand van het mes