Peacock in the Tall Grass - Ice Choir

His plumage deceived

My childhood dreams;

blue-green

Pulled by a thread

Through time’s riverbed, upstream.

And as I mend the seam, he spills,

Flesh to steam

How I would haste the patient days

To know your verdant lawns…

You flaunt your shine, so pavonine

But you run away, terrified

And now i cannot tell what’s your’s from mine

Or what i’ll find…

He thinks he is free,

But my shadow, it hangs in the reeds.

Once soft, supple limbs

Now taunt with attentive greed.

And now i want your head,

My quilled diadem

A conscience, struggling

Once-dazzled eyes, you’ve lost

The glow;

the beat

In self-deceit

You’d rather gag on the rime

Than share the hearth

And watch the cold retreat

Upon receipt

With readied blade;

my trembling future in one hundred eyes

Could i rewind, i would trade it all just to chase you through

Soft pearls of dew,

the warmth and hue…

Zijn verenkleed bedrogen

Mijn kinderdromen;

blauw groen

Aangetrokken door een draad

Door de rivierbedding van de tijd, stroomopwaarts.

En terwijl ik de naad herstel, morst hij,

Vlees tot stoom

Hoe ik de patiëntendagen zou bespoedigen?

Om uw groene gazons te kennen...

Je pronkt met je glans, dus pavonine

Maar je rent weg, doodsbang

En nu kan ik niet zeggen wat van jou is van de mijne

Of wat ik zal vinden...

Hij denkt dat hij vrij is,

Maar mijn schaduw, hij hangt in het riet.

Eenmaal zachte, soepele ledematen

Bespot nu met attente hebzucht.

En nu wil ik je hoofd,

Mijn quilled diadeem

Een geweten, worstelend

Ooit verblinde ogen, je hebt verloren

De gloed;

het ritme

In zelfbedrog

Je kokhalst liever op de rijp

Deel dan de haard

En kijk naar de koude retraite

Op vertoning van de bon

Met kant-en-klaar mes;

mijn bevende toekomst in honderd ogen

Mag ik terugspoelen, ik zou alles inruilen om je erdoorheen te jagen

Zachte parels van dauw,

de warmte en de kleur...