The Demons of Axel Casian - I Am Abomination

Apathy, a living oblivion engulfing the world in which we all call our home

Hatred is bliss compared to the nothing that feels just like slaughter

Passing by the man whom drowns in the water

It’s just the way we are

We’re taught to hault the helping hand

From my knees I plead to anyone who’ll listen

Falling on deaf ears, the message lost, imprisoned

The world can burn around us and we won’t turn our heads

Serenity in front of our faces, with feet made of lead

Your arms are occupied by victims of your selfish desire

The tower scrapes the sky

Humanity is on fire

Let them bleed

They watch from the horizon

Red tides crash into the dead

Let them starve

They feast at royal tables, gasping as they choke on our lead

Watch from afar

Lonely corpses are charred, and you close those fucking eyes

From my knees I plead to anyone who’ll listen

Falling on deaf ears, the message lost, imprisoned

The world can burn around us and we won’t turn our heads

Serenity in front of our faces, with feet made of lead

Your arms are occupied by victims of your selfish desire

The tower scrapes the sky

Humanity is on fire

Apathie, een levende vergetelheid die de wereld overspoelt waarin we allemaal ons thuis noemen

Haat is gelukzaligheid vergeleken met het niets dat aanvoelt als slachting

Passeren van de man die verdrinkt in het water

Het is gewoon zoals we zijn

We hebben geleerd om de helpende hand te grijpen

Vanaf mijn knieën smeek ik iedereen die wil luisteren

Aan dovemansoren gericht, de boodschap verloren, gevangen gezet

De wereld kan om ons heen branden en we draaien ons hoofd niet om

Sereniteit voor onze gezichten, met voeten van lood

Je armen zijn bezet door slachtoffers van je egoïstische verlangen

De toren schraapt de lucht

De mensheid staat in vuur en vlam

Laat ze bloeden

Ze kijken vanaf de horizon

Rode vloed stort neer in de doden

Laat ze verhongeren

Ze smullen aan koninklijke tafels, happend naar adem terwijl ze stikken in onze leiding

Kijk op afstand

Eenzame lijken zijn verkoold en jij sluit die verdomde ogen

Vanaf mijn knieën smeek ik iedereen die wil luisteren

Aan dovemansoren gericht, de boodschap verloren, gevangen gezet

De wereld kan om ons heen branden en we draaien ons hoofd niet om

Sereniteit voor onze gezichten, met voeten van lood

Je armen zijn bezet door slachtoffers van je egoïstische verlangen

De toren schraapt de lucht

De mensheid staat in vuur en vlam