The Hole - Hypno5e

One, four,

The turning of deterioration,

Our fate, monochrome worldliness,

The lesser breading is moderate

By the craft of human activity…

I drank the serosities of your corpse to dregs,

time’s alcohol

Delapidation where our twenty years glances capsize.

From beauty and place only devastation remains.

Dying returns your face to me.

By now as for a long time

I’ve had the face of the dead.

I know one day forgetfulness,

as memory today,

will give birth to the same familiar strangeness

in my inner self.

This day will pick up the poor liminary song,

like the air collect the light;

like death collect the glance.

like the air collect the light;

like death collect the glance.

On the pupil of drowned man,

the breath of the beloved word will be erased.

Then I wil give my self away.

The staggering step of the air straightness,

Where the heavy flesh breathes.

A space where a name is articulated.

Your unpronounceable name,

Imbodied for it is named again.

Unperceivable fall,

towards this space opened for silence,

wich skims without crossing it,

with its thin pulsation,

the black frost of the true blood

Een, vier,

Het keren van de verslechtering,

Ons lot, monochrome wereldsgezindheid,

De mindere paneermeel is matig

Door het ambacht van menselijke activiteit...

Ik dronk de serotiek van je lijk tot het droesem,

alcohol van de tijd

Vervallen waar onze twintigjarige blikken kapseizen.

Van schoonheid en plaats blijft alleen verwoesting over.

Als je sterft, keert je gezicht naar mij terug.

Inmiddels als voor een lange tijd

Ik heb het gezicht van de doden gehad.

Ik ken op een dag vergeetachtigheid,

als herinnering vandaag,

zal bevallen van dezelfde bekende vreemdheid

in mijn innerlijk.

Deze dag zal het arme lied oppikken,

zoals de lucht het licht verzamelt;

als de dood de blik verzamelen.

zoals de lucht het licht verzamelt;

als de dood de blik verzamelen.

Op de leerling van de verdronken man,

de adem van het geliefde woord zal worden gewist.

Dan geef ik mezelf weg.

De duizelingwekkende stap van de luchtrechtheid,

Waar het zware vlees ademt.

Een ruimte waar een naam wordt gearticuleerd.

Uw onuitspreekbare naam,

Belichaamd omdat het opnieuw wordt genoemd.

Onwaarneembare val,

naar deze ruimte geopend voor stilte,

die scheert zonder hem te kruisen,

met zijn dunne pulsatie,

de zwarte vorst van het ware bloed