The Fortress - Human Fortress

Romuald was the golden child and embraced

His king died in coldest winters war

His castle burned with flames of greed and wild desire

It should be his amberdawn

Romuald’s hands covered his father’s eyes

The battle was lost and he had no time to cry

While he should stand steadfast his ground until he’d loose

And he’d face his amberdawn

Romuald chose the way

For glory to the brave

Ancient black and fire sin

The fortress burned in silent din

Amberdawn

Deceiving masks of the dogs of doom

Cathedral bells for his faithful tears

The saving grace, the smile on his face has condemned us To burn our amberdawn

Hail this wiseman with fire

With gold and with steel

There’s always one who will loose but will steal

He will steal the iron mask

Glory to the brave

Ancient black and fire sin

For glory to the brave

Romuald was het gouden kind en omarmd

Zijn koning stierf in de koudste winteroorlog

Zijn kasteel brandde met vlammen van hebzucht en wild verlangen

Het zou zijn amberdawn moeten zijn

Romualds handen bedekten de ogen van zijn vader

De strijd was verloren en hij had geen tijd om te huilen

Terwijl hij standvastig op zijn grond zou moeten staan ​​totdat hij zou verliezen

En hij zou zijn amberdawn onder ogen zien

Romuald koos de weg

Voor glorie aan de dapperen

Oude zwarte en vuurzonde

Het fort brandde in stilte

Amberdawn

Misleidende maskers van de honden van het onheil

Kathedraalklokken voor zijn trouwe tranen

De reddende genade, de glimlach op zijn gezicht heeft ons veroordeeld om onze amberdawn te verbranden

Heil deze wijze met vuur

Met goud en met staal

Er is er altijd één die zal verliezen maar zal stelen

Hij zal het ijzeren masker stelen

Glorie aan de dapperen

Oude zwarte en vuurzonde

Voor glorie aan de dapperen