Hospitāļu Iela - Hospitāļu Iela

Un tumšās parādenēs, daiļā, zūdi tu vairs

Vairs neredzēt man tavu gurnu šūpas

Bet neesmu pēc dailes nācis šeit

Es tālāk soļoju un ieraudzīju žūpas

To bija kādi pieci vienuviet ar

Ar acīm sarkanām kā bēdīgs saules riets

Bij polši pievesti, tie stiķēja priekš viena

Jo bija vienpadsmit un bija brīva diena

Es izlikos, ka viņus nepazīstu

Es, rēta, izlikos, ka dzīstu

Es muku bodītē un pirku desmit olas

Es viņus pazinu, tie bij' no mūsu skolas

Lai piedod labiņie, kas dzīvo šajā ielā

Un savu labimiņu rāda katru dienu

Bet viņi nav un nebūs

Nav un nebūs šitās ielas sāls

Viens no tiem čaļiem tāds vecs un gluži bāls

Varbūt ir dzejnieks, visu mūžu raksta

Ar pieduļķotām asinīm uz bruģa tādas dzejas

Kas liktu visam apstāties

Un mājas truli raugās

Un tiesneši rok dārzus

Un mājas truli raugās

Un tiesneši rok dārzus

Un mājas truli raugās

Un tiesneši rok dārzus

Ir brīva diena

Vienpadsmit un lāsts

En in de donkere scenes, mooi, verdwijn je niet meer

Zie me niet meer met je heupen zwaaien

Maar ik ben hier niet voor schoonheid gekomen

Ik liep verder en zag mijn zorgen

Het was ongeveer vijf op één plek met

Met rode ogen als een trieste zonsondergang

De palen werden binnengebracht, ze drongen aan op één

Want het was elf uur en er was een vrije dag

Ik doe alsof ik ze niet ken

Ik, het litteken, doe alsof ik genees

Ik ging naar het lijfje en kocht tien eieren

Ik ken ze, ze waren van onze school

Vergeef de dames die in deze straat wonen

En je meid komt elke dag opdagen

Maar dat zijn ze niet en zullen ze ook niet worden

Er is geen zout in deze straat

Een van die jongens is zo oud en nogal bleek

Misschien een dichter die zijn hele leven schrijft

Met ingebed bloed op de stoep van zulke poëzie

Dat zou alles stoppen

En het huis kijkt stom toe

En de rechters graven de tuinen

En het huis kijkt stom toe

En de rechters graven de tuinen

En het huis kijkt stom toe

En de rechters graven de tuinen

Er is een vrije dag

Elf en de vloek