God and His Disgusting Children - Hortus Animae

Towers of ruins are standing tall, towards a gray and wrathful sky

Derelict stoups dirty with drool, can’t satisfy the thirst of mice

Inhale the fever

The walls of cry do crumble down, fulfilling lungs with abrasive ash

On wounded knees, the time is now, to curve the back to the stash

No bulwark there to spurn the slugs, drained by the scorching sun

Leaving a trail they crawl and tug, more and more stunned, no longer shun

Inhale the fever, now

In a line of lepers, now

I’ll stand in line before the ministry

I’ll stand in line for my soul to save

I’ll stand in line, but still I’m consumed

By pain and regret, it’s killing me

Inhale the fever

Preserved bodies prone to worship, wedged between bricks and mould

Crusts of blood poison the surface, angrily stuck to the power they hold

Rusted chalices on forsaken altars, kept precious fluids for the wretched

Strong statues stagger and falter, when their resoluteness gets banished

Inhale the fever, now

In a line of lepers, now

I’ll stand in line before the ministry

I’ll stand in line for my soul to save

I’ll stand in line, but still I’m consumed

By pain and regret, it’s killing me

Inhale the fever, now

The creatures of the sunrise are fading in the night

Shade by shade they vanish, a process that is trite

The creatures of the sunrise have been fading in the night

Abhorring the blinding starlight that erode their very life

Children, disgusting children, deformed and helpless

Off the womb of sanctity

Children, repulsive children, reborn from filth

Animus disguised as mercy

Inhale the fever, now

Inhale the fever, now

In a line of lepers, now

I’ll stand in line before the ministry

I’ll stand in line for my soul to save

I’ll stand in line, but still I’m consumed

By pain and regret, it’s killing me

Inhale the fever, now

In a line of lepers, now

I’ll stand in line before the ministry

I’ll stand in line for my soul to save

I’ll stand in line, but still I’m consumed

By pain and regret, it’s killing me

Inhale the fever, in a line of lepers, now

Torens van ruïnes staan ​​hoog, in de richting van een grijze en toornige lucht

Verlaten stoups vies van kwijl, kunnen de dorst van muizen niet stillen

Adem de koorts in

De muren van huilen brokkelen af ​​en vervullen de longen met schurende as

Op gewonde knieën is het nu tijd om de rug naar de voorraad te buigen

Geen bolwerk daar om de slakken af ​​te wijzen, leeggezogen door de brandende zon

Een spoor achterlatend kruipen en slepen ze, meer en meer verbijsterd, niet langer schuwen

Adem de koorts in, nu

In een rij melaatsen, nu

Ik zal in de rij staan ​​voor de bediening

Ik zal in de rij staan ​​om mijn ziel te redden

Ik zal in de rij staan, maar ik ben nog steeds verteerd

Door pijn en spijt, ik word er kapot van

Adem de koorts in

Bewaarde lichamen die vatbaar zijn voor aanbidding, ingeklemd tussen bakstenen en schimmel

Korsten van bloed vergiftigen het oppervlak, boos vastgehouden aan de kracht die ze hebben

Verroeste kelken op verlaten altaren, bewaarde kostbare vloeistoffen voor de ellendigen

Sterke standbeelden wankelen en wankelen, wanneer hun vastberadenheid wordt verbannen

Adem de koorts in, nu

In een rij melaatsen, nu

Ik zal in de rij staan ​​voor de bediening

Ik zal in de rij staan ​​om mijn ziel te redden

Ik zal in de rij staan, maar ik ben nog steeds verteerd

Door pijn en spijt, ik word er kapot van

Adem de koorts in, nu

De wezens van de zonsopgang vervagen in de nacht

Schaduw voor schaduw verdwijnen ze, een proces dat afgezaagd is

De wezens van de zonsopgang vervagen in de nacht

Een afschuw van het verblindende sterrenlicht dat hun leven uitholt

Kinderen, walgelijke kinderen, misvormd en hulpeloos

Uit de baarmoeder van heiligheid

Kinderen, weerzinwekkende kinderen, herboren uit vuiligheid

Animus vermomd als genade

Adem de koorts in, nu

Adem de koorts in, nu

In een rij melaatsen, nu

Ik zal in de rij staan ​​voor de bediening

Ik zal in de rij staan ​​om mijn ziel te redden

Ik zal in de rij staan, maar ik ben nog steeds verteerd

Door pijn en spijt, ik word er kapot van

Adem de koorts in, nu

In een rij melaatsen, nu

Ik zal in de rij staan ​​voor de bediening

Ik zal in de rij staan ​​om mijn ziel te redden

Ik zal in de rij staan, maar ik ben nog steeds verteerd

Door pijn en spijt, ik word er kapot van

Adem de koorts in, in een rij van melaatsen, nu