Chamber of Endless Nightmares - Hortus Animae

Pest or ghosts, I cannot know

Haunted my skin, flesh and bones

Infested my veins, poisoned my blood

Made me grope deep inside the mud

Made me blind and made me deaf

The mark to the ox, my Taw/Aleph

I couldn’t see them, they couldn’t see me

Although we lived as one, in company

Through spider webs filtered pale rays

And reached the dark of every place

I have felt the sickness, vomited it out

The flouting mangy old rooks flew up

Giving shapes back before my eyes

I desired the death of such petty flies

Have I gotten rid of all the stains

that decorated my mind

I spit my rage by heavy rains

I wash my wounds, eliminate

I swear I won’t forget this time

The most lone hours ever

Sleepwalking through the dead of night

While particles do sever

I swear I won’t forget this time

The most lone hours ever

The scattered ashes of my life

Keep floating through the never

I spit my rage by heavy rains

I wash my wounds, eliminate

I spit my rage by heavy rains

Withdraw the dirt while I elate

I swear I won’t forget this time

The most lone hours ever

Sleepwalking through the dead of night

While particles do sever

I swear I won’t forget this time

The most lone hours ever

The scattered ashes of my life

Keep floating through the never

Crimson waves wreaking over

I become the fire I held within

Boiling blood spilling over

From the fiery lake of my Abyss

Immense cracks getting larger

The hungry jaws of the Apocalypse

Cold breath whipping stronger

Storming comes my scourging bliss

What have you all done

What the hell have I done

What have we all done

I couldn’t guess the gift of sight

Would be the curse during my nights

My endless nightmares, loneliness

Alone in my chamber I dream of them

I feel as dead as they are now

So why to see if my eyes close down

My livid wrath I repudiate

As in solitude one can’t create

I couldn’t guess the gift of sight

Would be the curse during my nights

My endless nightmares, loneliness

Alone in my chamber I dream of them

I feel as dead as they are now

So why to see if my eyes close down

The good old darkness they infected me with

Keeps resounding in my memories

I swear I won’t forget this time

The most lone hours ever

Sleepwalking through the dead of night

While particles do sever

I swear I won’t forget this time

The most lone hours ever

The scattered ashes of my life

Keep floating through the never

Ongedierte of geesten, ik weet het niet

Spookte mijn huid, vlees en botten

Mijn aderen besmet, mijn bloed vergiftigd

Heeft me diep in de modder laten tasten

Maakte me blind en maakte me doof

Het merkteken aan de os, mijn Taw/Aleph

Ik kon ze niet zien, zij mij niet

Hoewel we als één leefden, in gezelschap

Door spinnenwebben gefilterde bleke stralen

En bereikte het donker van elke plaats

Ik heb de ziekte gevoeld, het uitgebraakt

De scheldende schurftige oude torens vlogen omhoog

Vormen teruggeven voor mijn ogen

Ik verlangde naar de dood van zulke kleine vliegen

Ben ik van alle vlekken af?

die mijn geest verfraaide

Ik spuug mijn woede uit bij zware regenval

Ik was mijn wonden, elimineer

Ik zweer dat ik deze keer niet zal vergeten

De meest eenzame uren ooit

Slaapwandelen door het holst van de nacht

Terwijl deeltjes wel scheiden

Ik zweer dat ik deze keer niet zal vergeten

De meest eenzame uren ooit

De verstrooide as van mijn leven

Blijf zweven door de nooit

Ik spuug mijn woede uit bij zware regenval

Ik was mijn wonden, elimineer

Ik spuug mijn woede uit bij zware regenval

Trek het vuil weg terwijl ik opgetogen ben

Ik zweer dat ik deze keer niet zal vergeten

De meest eenzame uren ooit

Slaapwandelen door het holst van de nacht

Terwijl deeltjes wel scheiden

Ik zweer dat ik deze keer niet zal vergeten

De meest eenzame uren ooit

De verstrooide as van mijn leven

Blijf zweven door de nooit

Karmozijnrode golven die overwaaien

Ik word het vuur dat ik vanbinnen hield

Kokend bloed dat overstroomt

Van het vurige meer van mijn afgrond

Enorme scheuren worden groter

De hongerige kaken van de Apocalyps

Koude adem klopt sterker

Bestorming komt mijn geseling geluk

Wat heb je allemaal gedaan?

Wat heb ik in godsnaam gedaan

Wat hebben we allemaal gedaan?

Ik kon de gave van het gezichtsvermogen niet raden

Zou de vloek zijn tijdens mijn nachten

Mijn eindeloze nachtmerries, eenzaamheid

Alleen in mijn kamer droom ik van ze

Ik voel me net zo dood als ze nu zijn

Dus waarom zou ik kijken of mijn ogen dichtgaan?

Mijn woedende woede verwerp ik

Zoals je in eenzaamheid niet kunt creëren

Ik kon de gave van het gezichtsvermogen niet raden

Zou de vloek zijn tijdens mijn nachten

Mijn eindeloze nachtmerries, eenzaamheid

Alleen in mijn kamer droom ik van ze

Ik voel me net zo dood als ze nu zijn

Dus waarom zou ik kijken of mijn ogen dichtgaan?

De goede oude duisternis waarmee ze me besmetten

Blijft doorklinken in mijn herinneringen

Ik zweer dat ik deze keer niet zal vergeten

De meest eenzame uren ooit

Slaapwandelen door het holst van de nacht

Terwijl deeltjes wel scheiden

Ik zweer dat ik deze keer niet zal vergeten

De meest eenzame uren ooit

De verstrooide as van mijn leven

Blijf zweven door de nooit