At the End of Doomsday - Hortus Animae

As I walk the edge of this cracked road

I watch below and see that everyone is dead

No one to wait for, no more future plans

As I stand on the edge of the Abyss

In silence, cause there’s nothing left to say

It calls me down, I try not to shake

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

As I march beside the disasters

White eyes and pale faces are my company

I should feel lonely, I’m just passive to the fate

As the stench pierces the surroundings

I feel both numbness and sympathy

Why shouldn’t I abandon myself and dive

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

No more gods to worship, no more saints to praise

I stand alone in the void, just me and my fate

No more gods to worship, no more prayers to say

Alone and forever, just me and our world’s fate

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

If the shadows fell onto this crooked world today

Would past and future melt in a cold embrace

Part III

Seeds burst into life, a life that eats decay

New forms of life, brand new independent cells

Devour the carcasses, build their DNA

Seeds burst into life, a life that eats decay

From the depths of Earth

New forms of life, brand new independent cells

Devour the carcasses, build their DNA

The skies return to weep, giving splendour to the fields

The ground takes over a thousand and thousand of clays

The Earth revolted, a vortex aph-o-ris-ti-cal-ly offered

The Earth revolted, dead bodies ar-tis-ti-cal-ly covered

The Earth revolted, plantations car-niv-o-rous-ly attired

The Earth revolted, the Havoc in-cred-u-lous-ly saw seeds burst into life

Today the shadows fell onto this crooked world

Past and future melted in a cold embrace

From darkness came the light, a new horizon shines

Over dead city rises, the new world’s face

Culture medium from the departed, a form of rebirth

Withered fingers from the soil take new heart and strength

The reek turns into ozone, a form of redemption

Past and future melted into a new dimension

Terwijl ik over de rand van deze gebarsten weg loop

Ik kijk hieronder en zie dat iedereen dood is

Niemand om op te wachten, geen toekomstplannen meer

Terwijl ik aan de rand van de afgrond sta

In stilte, want er valt niets meer te zeggen

Het roept me neer, ik probeer niet te schudden

Als de schaduwen vandaag op deze kromme wereld zouden vallen

Zouden verleden en toekomst samensmelten in een koude omhelzing?

Als de schaduwen vandaag op deze kromme wereld zouden vallen

Zouden verleden en toekomst samensmelten in een koude omhelzing?

Terwijl ik naast de rampen marcheer

Witte ogen en bleke gezichten zijn mijn bedrijf

Ik zou me eenzaam moeten voelen, ik ben gewoon passief voor het lot

Terwijl de stank de omgeving doordringt

Ik voel zowel gevoelloosheid als sympathie

Waarom zou ik mezelf niet in de steek laten en gaan duiken?

Als de schaduwen vandaag op deze kromme wereld zouden vallen

Zouden verleden en toekomst samensmelten in een koude omhelzing?

Als de schaduwen vandaag op deze kromme wereld zouden vallen

Zouden verleden en toekomst samensmelten in een koude omhelzing?

Geen goden meer om te aanbidden, geen heiligen meer om te prijzen

Ik sta alleen in de leegte, alleen ik en mijn lot

Geen goden meer om te aanbidden, geen gebeden meer

Alleen en voor altijd, alleen ik en het lot van onze wereld

Als de schaduwen vandaag op deze kromme wereld zouden vallen

Zouden verleden en toekomst samensmelten in een koude omhelzing?

Als de schaduwen vandaag op deze kromme wereld zouden vallen

Zouden verleden en toekomst samensmelten in een koude omhelzing?

Deel III

Zaden komen tot leven, een leven dat bederf eet

Nieuwe levensvormen, gloednieuwe onafhankelijke cellen

Verslind de karkassen, bouw hun DNA op

Zaden komen tot leven, een leven dat bederf eet

Uit de diepten van de aarde

Nieuwe levensvormen, gloednieuwe onafhankelijke cellen

Verslind de karkassen, bouw hun DNA op

De lucht keert terug om te huilen en geeft pracht aan de velden

De grond neemt duizendduizenden klei in beslag

De aarde kwam in opstand, een vortex aph-o-ris-ti-cal-ly aangeboden

De aarde kwam in opstand, dode lichamen kunstzinnig bedekt

De aarde kwam in opstand, plantages auto-niv-o-rous-ly gekleed

De aarde kwam in opstand, de Havoc zag echt dat zaden tot leven kwamen

Vandaag vielen de schaduwen op deze kromme wereld

Verleden en toekomst smelten samen in een koude omhelzing

Uit de duisternis kwam het licht, een nieuwe horizon schijnt

Boven de dode stad verrijst het gezicht van de nieuwe wereld

Cultuurmedium van de overledene, een vorm van wedergeboorte

Verdorde vingers uit de grond putten nieuw hart en kracht

De stank verandert in ozon, een vorm van verlossing

Verleden en toekomst versmolten tot een nieuwe dimensie