Obolus - Horrendous

You dig my grave

You run me through

Show me my demons

My angels, my muse

The frayed ends of a dream

Tied in a noose

Show me my saviors

My spectres, my devils, my dues

At the rainbow’s end

What use are promises of Eden

To begin anew

When hope is just another poisoned fruit?

And can you bear to wear the death mask again?

Dry your eyes, Sisyphus, and shoulder your burden

And in the end, they’ll measure your worth

By how much you’ve been broken

And give you the stone to roll again

And your final reward

An obolus upon your lips

For Charon’s passage to the shore

Is it hubris to ask for more

When the feast is at its end

And the lights have dimmed?

In this miserable play

This grand mockery

Where all is illusory

In this absence of light

I’ll burn an effigy

I won’t take another bow

To seek the face of life

To pull the veil away

To face annihilation

And tear the masters from their gilded gates

Je graaft mijn graf

Jij leidt me door

Laat me mijn demonen zien

Mijn engelen, mijn muze

De gerafelde uiteinden van een droom

Vastgebonden in een strop

Laat me mijn redders zien

Mijn spoken, mijn duivels, mijn rechten

Aan het einde van de regenboog

Wat voor nut hebben beloften van Eden?

Opnieuw beginnen

Wanneer hoop gewoon weer een vergiftigde vrucht is?

En kun je het verdragen om het dodenmasker weer te dragen?

Droog je ogen, Sisyphus, en draag je last!

En uiteindelijk zullen ze je waarde meten

Door hoeveel je bent gebroken

En je de steen geven om weer te rollen

En je laatste beloning

Een obolus op je lippen

Voor Charon's doorgang naar de kust

Is het overmoed om meer te vragen?

Wanneer het feest ten einde is

En de lichten zijn gedimd?

In dit ellendige toneelstuk

Deze grote aanfluiting

Waar alles illusoir is

In deze afwezigheid van licht

Ik zal een beeltenis verbranden

Ik zal niet nog een buiging maken

Het gezicht van het leven zoeken

Om de sluier weg te trekken

Om vernietiging onder ogen te zien

En scheur de meesters van hun vergulde poorten