Дыши - HOMIE

Дыши!

Дышу.

Дыши!

Дышу

Сон мой последний был ад — просто жуть

Вышел с общаги, мы попрощались

В тёплой тельняге я тебя жду

Села в такси где-то там, возле дома

Платье одела любое быстрей

И, проезжая по старым дорогам

Сказала вдруг: «Стой!»

Об этом никто и не думал

Она бежала, спрятав глаза

Навстречу легковым машинам

Ломая тормоза

Отлетела.

Лежит на обочине девочки тело

Улетела.

Нет же, я слышу, как она дышит

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Ты люби меня полностью

Души меня, не отпускай

Люблю твой голос, так

Люблю наш месяц май,

Но ты вдруг уносишься, куда, я не знаю сам

(В голове голоса, почему ты сбежала?)

Пустота.

И что назад, через парочку лет

Вот почему отпускать не хотел,

Но почему удержать не сумел

Города.

Мне по ним ездить, ведь так много дел

Искать знакомые глаза людей,

Но твоих, нужных, нигде тут нет

Эти сонные глаза я ещё помню, помню

Утро.

Кофе.

Взгляд влюблённых

Сейчас в глазах осколки

На двоих одна душа.

Были так красивы

Сейчас мы двое, тебе больно, и мне тоже, сильно,

А эти города врут, тебя мне не найти тут

Значит за окнами зима.

Значит я всё-таки устал,

Но города не помехи.

Мы всё ищем знакомых

Воспоминания — пепел, твои глаза словно окна

И я смотрю в них.

И я смотрю в них.

И я смотрю в них!

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Дыши (дыши), дыши (дыши), дыши (дыши) со мной

Ademen!

Ik adem.

Ademen!

ik adem

Mijn laatste droom was een hel - gewoon horror

Ik verliet het hostel, we namen afscheid

Ik wacht op je in een warm vest

Ik ben ergens in de buurt van het huis in een taxi gestapt

Draag snel een jurk

En rijden over de oude wegen

Ze zei ineens: “Stop!”

Niemand heeft erover nagedacht

Ze rende met haar ogen verborgen

Tegenover auto's

Remmen breken

Vloog weg.

Liggend op de zijkant van het lichaam van het meisje

Vloog weg.

Nee, ik hoor haar ademen

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Je houdt helemaal van me

Ziel me, laat niet los

Ik hou zo van je stem

Ik hou van onze maand mei

Maar je vliegt ineens weg, waarheen, ik weet het zelf niet

(Stemmen in mijn hoofd, waarom ben je weggelopen?)

Leegte.

En wat terug, over een paar jaar

Daarom wilde ik niet loslaten

Maar waarom kon ik niet houden?

steden.

Ik moet erop rijden, want er zijn zoveel dingen te doen

Zoek de vertrouwde ogen van mensen

Maar uw benodigde zijn nergens te vinden

Ik herinner me nog die slaperige ogen, ik herinner het me

Ochtend.

Koffie.

De blik van geliefden

Nu zijn er fragmenten in de ogen

Voor twee, één ziel.

Waren zo mooi

Nu zijn we twee, het doet jou pijn, en ik ook, hard,

En deze steden liegen, ik kan je hier niet vinden

Het is dus winter buiten.

Dus ik ben nog steeds moe

Maar steden zijn geen belemmering.

We zijn allemaal op zoek naar kennissen

Herinneringen zijn as, je ogen zijn als ramen

En ik kijk naar ze.

En ik kijk naar ze.

En ik kijk naar ze!

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij

Adem (adem), adem (adem), adem (adem) met mij