From Empyrean to Damnation - Hollow Earth

Arise, consumed by light;

blinding flare to bloodshot eyes

Alive, or have I reached the end?

Is this my final place of rest?

Racing mind, clouded and confused

Summon strength, will these limbs to move

Focus, just focus;

sift through the dread

Separate these dreams from reality

Shapes begin to form, consciousness restored

Loss cuts like a knife, vivid memories drained of life

With bloodless veins and fearful eyes I fall to my knees, stare at the sun,

hang my head

I repine, fathoms from the kingdom beyond

Fathoms from the kingdom

Behold the scorched horizon;

fields of wreckages laid to waste

Condemned to this washed out world;

this ravaged earth to which I’m damned

To which I’m damned

Sta op, verteerd door licht;

verblindende gloed naar bloeddoorlopen ogen

Levend, of heb ik het einde bereikt?

Is dit mijn laatste rustplaats?

Rennende geest, vertroebeld en verward

Roep kracht op, zullen deze ledematen bewegen?

Focus, focus gewoon;

door de angst ziften

Scheid deze dromen van de werkelijkheid

Vormen beginnen zich te vormen, bewustzijn hersteld

Verlies snijdt als een mes, levendige herinneringen aan het leven leeggezogen

Met bloedeloze aderen en angstige ogen val ik op mijn knieën, staar naar de zon,

laat mijn hoofd hangen

Ik repine, doorgronden van het koninkrijk daarbuiten

Vadems uit het koninkrijk

Zie de verschroeide horizon;

verwoeste velden met wrakken

Veroordeeld tot deze vervaagde wereld;

deze verwoeste aarde waartoe ik verdoemd ben

Waartoe ik verdoemd ben