Homage-Magni Nominis Umbra - Hollenthon

A gentle rustling assents

To gusts of fury south and west

Foretelling of the nearing guest

Of rapture and of doom forlorn

Behold the streams, the undesired

Beneath the shadow of his wings

Descending in his silent power

Majestic being the tempest brings

The desert sands may bury deep

Enigmas that were once to keep

But true to legend past engraved

Continueth the search for prey

Behold the streams, the undesired

Beneath the shadow of his wings

Descending in his silent power

As guard, as executioner

As dew bites dust to bitter end

And ivy breathes its deadly breath

The roving minstrel, troubadour

Intones his eastern song of yore

Behold the streams, the undesired

Beneath the shadow of his wings

Descending in his silent power

A grinning child in wretchedness

An aria of howling pain

An ode to torment and distress

A grip that holds beyond demise

An empty stillness in his eye

From whirling sands and heightened sun

To heightened moon and gusts of wind

As guard, as executioner

Beneath the shadow of his wings

Een zacht geritsel instemming

Tot woedende winden in het zuiden en westen

Voorspelling van de naderende gast

Van vervoering en van onheilspellende

Zie de stromen, de ongewenste

Onder de schaduw van zijn vleugels

Afdalen in zijn stille kracht

Majestueus zijn, de storm brengt

Het woestijnzand kan diep begraven worden

Raadsels die ooit moesten worden bewaard

Maar trouw aan de legende in het verleden gegraveerd

Zet de zoektocht naar prooi voort

Zie de stromen, de ongewenste

Onder de schaduw van zijn vleugels

Afdalen in zijn stille kracht

Als bewaker, als beul

Terwijl dauw het stof bijt tot het bittere einde

En klimop ademt zijn dodelijke adem uit

De zwervende minstreel, troubadour

Intoneert zijn oosterse lied van weleer

Zie de stromen, de ongewenste

Onder de schaduw van zijn vleugels

Afdalen in zijn stille kracht

Een grijnzend kind in ellende

Een aria van huilende pijn

Een ode aan kwelling en ellende

Een greep die tot na de dood standhoudt

Een lege stilte in zijn ogen

Van wervelend zand en verhoogde zon

Naar verhoogde maan en windstoten

Als bewaker, als beul

Onder de schaduw van zijn vleugels