Enrapture-Hinc Illae Lacrimae - Hollenthon

Swelling pyres sway restlessly

From bleak to pale adorn the weald

Its wild reflection wondrous

A danse macabre in glass

Glimpse of festive silhouettes

Free of face, of name, of guilt

Enthroned in thorns, abismal eyes

Adorned with fiendish grin

What forbidden feast of sin

Entangles silken nymphs with hordes?

To steal a glance pernicious

To heed diapason divine

The longing gaze toward drifting pairs

Uncovered dreams of gold and silk

Yet gold melts under gruelling blaze

Unbidden sentinel unveiled

Quiescent summons of revelation

From eyes angelic bidding forth

With ghastly fear and awe amassed

Becomes an unexpected guest

In silence takes his outstretched hand

Leads her in the chosen dance

A kind of minuet grotesque

Kindling fire of the profaned

The revelers of dark observe

The nymph in play with incubus

The jealous rage of succubus

Unfolds forbidden passion bold

The embers gasping for a breadth

The last guest crawls to find his rest

As music slowly dissipates

The nymph shares one last toast distressed

But Time unkind does not release

Majestic spirit from this hex

His temptress fair of flesh and blood

His Galatea etched in stone

In watchful eye he spies the night

Dare not disturb her yearning rest

Bestows her dreams by bedside realm

Of dancing silhouettes and pyres

Zwellende brandstapels zwaaien rusteloos

Van somber tot bleek sieren de weald

Zijn wilde weerspiegeling wonderbaarlijk

Een danse macabere in glas

Glimp van feestelijke silhouetten

Vrij van gezicht, van naam, van schuld

Troond met doornen, abismale ogen

Versierd met duivelse grijns

Wat een verboden feest van de zonde?

Verstrikt zijden nimfen met hordes?

Om een ​​blik verderfelijk te stelen

Om gehoor te geven aan goddelijke diapason

De verlangende blik naar afdrijvende paren

Ongedekte dromen van goud en zijde

Maar goud smelt onder een slopende vuurzee

Ongevraagde schildwacht onthuld

Rustige oproep tot openbaring

Van ogen die engelen vooruit bieden

Met afschuwelijke angst en ontzag verzameld

Wordt een onverwachte gast

In stilte neemt hij zijn uitgestrekte hand

Leidt haar in de gekozen dans

Een soort menuet grotesk

Aanstekend vuur van de ontheiligden

De feestvierders van het donker observeren

De nimf in het spel met incubus

De jaloerse woede van succubus

Ontvouwt verboden passie vet

De sintels snakken naar een breedte

De laatste gast kruipt om zijn rust te vinden

Terwijl muziek langzaam verdwijnt

De nimf deelt een laatste bedroefde toast

Maar onvriendelijke tijd laat niet los

Majestueuze geest van deze hex

Zijn verleidster van vlees en bloed

Zijn Galatea in steen geëtst

Oplettend bespiedt hij de nacht

Durf haar verlangende rust niet te verstoren

Verleent haar dromen bij het nachtkastje

Van dansende silhouetten en brandstapels