Drftwood - Hazel O'Connor

Sitting on the sunny shoreline, see some driftwood

Come to rest

Worn out by the tides, born up by it’s endless rides

Never free, just a bit like me

I’ve been that piece of wood I’ve been tossed about

Upon the ocean of illusion, confusion

Bitter and twisted like waves lashing out at the rock

Well I now know I just gotta find

That shore line oh yeah, that little peace of mind

And let the sun shine on me

I swam the sea of passion, jealousy and pain

Ignorance pretends to drown, grabs for your hands

Again, drags you down again

Yeah, but my soul cries out just to break those chains

Well listen you who’ve travelled all these jungles

Concrete and the other kind, you know there’s more

You got your own key the door, go on open it open it up

Well I now know I just gotta find

That shore line oh yeah, that little peace of mind

And let the sun shine on me

Been a long time from my home and I want

To get back there

But most of my memories got washed away with the tide

A friend waits for me at the edge of the sea

My soul is your lover I cry

Oh beloved wipe away these tears from my eyes

Of my illusion, my confusion

Brittle and twisted like waves lashing out at the rock

Well I now know I just gotta find

That shore line oh yeah, that little peace of mind

And let the sun shine on me…

Zittend op de zonnige kustlijn, zie je wat drijfhout

Kom tot rust

Versleten door de getijden, geboren door zijn eindeloze ritten

Nooit gratis, gewoon een beetje zoals ik

Ik ben dat stuk hout geweest waar ik over werd gegooid

Op de oceaan van illusie, verwarring

Bitter en kronkelig als golven die naar de rots slaan

Nou, ik weet nu dat ik het gewoon moet vinden

Die kustlijn oh ja, die kleine gemoedsrust

En laat de zon op mij schijnen

Ik zwom de zee van passie, jaloezie en pijn

Onwetendheid doet alsof ze verdrinkt, grijpt naar je handen

Nogmaals, sleept je weer naar beneden

Ja, maar mijn ziel schreeuwt het uit om die kettingen te verbreken

Luister goed, jij die door al deze jungles heeft gereisd

Beton en de andere soort, je weet dat er meer is

Je hebt je eigen sleutel de deur, ga door, open hem, open hem

Nou, ik weet nu dat ik het gewoon moet vinden

Die kustlijn oh ja, die kleine gemoedsrust

En laat de zon op mij schijnen

Lang van mijn huis geweest en ik wil

Om er terug te komen

Maar de meeste van mijn herinneringen zijn weggespoeld met het getij

Een vriend wacht op me aan de rand van de zee

Mijn ziel is je geliefde, ik huil

Oh geliefde veeg deze tranen weg uit mijn ogen

Van mijn illusie, mijn verwarring

Broos en kronkelig als golven die naar de rots slaan

Nou, ik weet nu dat ik het gewoon moet vinden

Die kustlijn oh ja, die kleine gemoedsrust

En laat de zon op mij schijnen...