Embers - Hanging Garden

From summer’s end

We walk towards winter

Shadows entwined

Fleeting moments passing by

By dawn we were ended

Yet there was beauty to be found

The warmth still lingered

And the gentle snow that made no sound

Do not grieve, my friend

For each beginning there must be an end

Do not grieve, my friend

And while there are things to be buried deep

For each beginning there must be an end

We’ll meet again beyond the realms of sleep

Thrice the moon’s full bloom

Yet only twice the eventide

One night to set alight

Another to let the fire die

Yet the embers remain

Vanaf het einde van de zomer

We lopen richting de winter

Schaduwen verstrengeld

Vluchtige momenten komen voorbij

Tegen de ochtend waren we klaar

Toch was er schoonheid te vinden

De warmte bleef hangen

En de zachte sneeuw die geen geluid maakte

Treur niet, mijn vriend

Voor elk begin moet er een einde zijn

Treur niet, mijn vriend

En hoewel er dingen zijn die diep begraven moeten worden

Voor elk begin moet er een einde zijn

We zullen elkaar weer ontmoeten buiten de rijken van de slaap

Driemaal de volle bloei van de maan

Maar toch slechts twee keer de eventide

Een nacht om in brand te steken

Nog een om het vuur te laten doven

Toch blijven de sintels