Hon syndrast - Hamferð

«Knús hendan klettin»

Ein bøn sum skot upp í ský

Tað loypir fyri oman

Svíður fyri niðan

Látur lokkar og stirðir

Slær eftirljóð um vøll

Ørligir skuggar sveima

Høgga flísar av vitskustólpa

Tess syrgna leivd eitt gnaga bein

Eitt tekin um hvat einaferð var

Týnd er ilskan

Og skríggjandi óttin etur líkið

Í vøkstri nærum spreingir út í geyl

Rætt fram ressast klettur hóttandi

Hátt reisast úr skorpu hallir steyrar

Svangir við línhvítum holdi í væntu

Varliga berist tú fram

Gátukraft ósædd

Skjót títt fjøtursbrá

Lat ei iljar teg loysa kletti frá

Stóðu av varrum mínum eiðir

Teir í neyðini vilja ei ásanna mítt fall

Glotti á grótodd

Kroppur, sveiptur í alduplaggi

Lívleyst dettur út í tóman heim

Brot, slintrur og álir

Hvirla í reyðum gosi

Fryst títt fjøtursbrá

Mundu iljar teg loysa kletti frá

Hátt av varrum mínum eiðir

Teir í neyðini vilja ei ásanna títt fall

"Knuffels op de Rots"

Een gebed, een paar schoten in de cloud

Tað loypir voor oman

hieronder branden

Laat krullen en verstijft

Raakt een gedicht over een veld

Arme schaduwen zweven

Gehakte tegels van wijsheidspijler

Tess bedroefd leivd een knaagbeen

Eén ding over wat een enkele reis was?

De woede is verloren

En de schreeuwende angst eet het lijk op

Tijdens de groei voeden scheuren zich in nesten

Besproken stijgende rots bedreigend

Hoog opgetrokken uit de korstpaleizen steyrar

Honger naar bleek wit vlees in afwachting

Je komt voorzichtig aan

Ongezien raadsel

Snelle frequente boeien

Laat geen voet de rots losmaken

Ik heb een eed gezworen

Mensen in nood willen niet dat mijn bijlen vallen

Grotti op grótodd

Lichaam, gewikkeld in een stuk stof

Levenloos valt in een lege wereld

Fragmenten, slinters en aluminium

Wervelingen in rode frisdrank

Bevroren frequente boeien

Onthoud dat zolen stenen losmaken

Luid van mijn lippen zweer

Mensen in nood willen niet dat de bijlen vaak vallen