Suffocating Syndrome - Hail the Sun

God came down and it asked me, «Are you trusting?»

And I didn’t know what to say.

I cannot decide!

Lead 'cause it’s what they want,

And it’s what they need.

But for me it’s not.

All and all I want to trust that we are not alone.

Comfort in believing

Guiding hands are leading.

Overly skeptic, I’m isolated.

I’ll never prove it so it seems.

Crosses for freedom.

Suffocate syndrome.

God showed up to tell me what it thought

«And even if you don’t believe, there are those who still need me.»

I reply, «The safety of your name

Isn’t something I deny, but I may not feel the same.»

Then silence set.

We are the people that cannot be trusted to

Lead, like we want, like we need.

But for me it’s about whether I can

Agree that the skies are watching.

Eyes up above always judging.

Telling me its thoughts

«And even if you don’t believe, there are those who still need me.»

I reply, «The safety of your name

Isn’t something I deny, but I may not feel the same.»

As we have the conversation.

I express my indecision.

Living now instead of living for an afterlife.

Crosses for freedom.

Suffocate syndrome.

Crosses now freed

Of the suffocating syndrome.

God kwam naar beneden en hij vroeg me: "Heb je vertrouwen?"

En ik wist niet wat ik moest zeggen.

Ik kan niet beslissen!

Leiden, want het is wat ze willen,

En het is wat ze nodig hebben.

Maar voor mij is het dat niet.

Al met al wil ik erop vertrouwen dat we niet alleen zijn.

Troost bij het geloven

Leidende handen leiden.

Al te sceptisch, ik ben geïsoleerd.

Ik zal het nooit bewijzen, zo lijkt het.

Kruisen voor vrijheid.

Verstikkingssyndroom.

God kwam opdagen om me te vertellen wat het dacht

"En zelfs als je het niet gelooft, zijn er mensen die me nog nodig hebben."

Ik antwoord: «De veiligheid van uw naam»

Is niet iets dat ik ontken, maar ik voel me misschien niet hetzelfde.»

Daarna stilte ingesteld.

Wij zijn de mensen aan wie u niet kunt vertrouwen

Leiden, zoals we willen, zoals we nodig hebben.

Maar voor mij gaat het erom of ik het kan

Mee eens dat de lucht toekijkt.

Ogen omhoog, altijd oordelend.

Vertelt me ​​zijn gedachten

"En zelfs als je het niet gelooft, zijn er mensen die me nog nodig hebben."

Ik antwoord: «De veiligheid van uw naam»

Is niet iets dat ik ontken, maar ik voel me misschien niet hetzelfde.»

Terwijl we het gesprek voeren.

Ik spreek mijn besluiteloosheid uit.

Nu leven in plaats van leven voor een hiernamaals.

Kruisen voor vrijheid.

Verstikkingssyndroom.

Kruisen nu vrij

Van het verstikkende syndroom.