Hostile Alliance - Gwydion

A hundred servants surrounded

A hundred kings made vows

A hundred they are that went

A hundred they are that came

A hundred minstrels sang

And he foretold of them

A river follows the flow

I know its length

I know when it fades

I know when it refills

I know when it spills

I know when it wanes

I know which foundation

There is under the sea

This is the weird of a world old folk

That not ‘til, the last link breaks

Not ‘til the night is blackest

The blood of Hengist awakes

When the sun is black in heaven

The moon as blood above

And the earth is full of hatred

This People tell its love

Deep grows the hate of kindred

Its roots take hold on hell;

No peace or praise can heal it

But a stranger heals it well

Seas shall be red as sunsets

And kings' bones float as foam

And heaven be dark with vultures

The night our son comes home

I know the figure

Between heaven and earth;

When an opposite hill is echoing

When devastation urges onward

When the silvery is shining

When the deli shall be gloomy

The breath when it is black

When it’s best that has been

In the deep it will cease from ire;

It will be excessively angry;

In the deep, below the earth;

In the sky, above the earth

In change, eclipse and peril

Under the whole world’s scorn

By blood and death and darkness

The Saxon peace is sworn;

That all our fruit be gathered

And all our race take hands

And the sea be a Saxon river

That runs through Saxon lands

Lo!

Not in vain we bore him;

Behold it!

Not in vain

Four centuries dooms of torture

Choked in the throat, restraint

Honderd bedienden omsingeld

Honderd koningen legden geloften af

Honderd zijn het die gingen

Honderd zijn het die kwamen

Honderd minstrelen zongen

En hij voorspelde van hen

Een rivier volgt de stroom

Ik ken de lengte ervan

Ik weet wanneer het vervaagt

Ik weet wanneer het wordt bijgevuld

Ik weet wanneer het morst

Ik weet wanneer het afneemt

Ik weet welke stichting

Er is onder de zee

Dit is het rare van een wereldoud volk

Dat niet tot, de laatste link breekt

Niet tot de nacht het zwartst is

Het bloed van Hengist ontwaakt

Wanneer de zon zwart is in de hemel

De maan als bloed erboven

En de aarde is vol haat

Dit volk vertelt zijn liefde

Diep groeit de haat van verwanten

Zijn wortels houden de hel vast;

Geen vrede of lof kan het genezen

Maar een vreemde geneest het goed

Zeeën zullen rood zijn als zonsondergangen

En koningsbeenderen drijven als schuim

En de hemel wees donker met gieren

De nacht dat onze zoon thuiskomt

Ik ken het cijfer

Tussen hemel en aarde;

Wanneer een tegenoverliggende heuvel weergalmt

Wanneer verwoesting voorwaarts dringt

Wanneer het zilver glanst

Wanneer de broodjeszaak somber zal zijn

De adem wanneer deze zwart is

Wanneer dat het beste is geweest

In de diepte zal het ophouden van woede;

Het zal overdreven boos zijn;

In de diepte, onder de aarde;

In de lucht, boven de aarde

In verandering, verduistering en gevaar

Onder de minachting van de hele wereld

Door bloed en dood en duisternis

De Saksische vrede is beëdigd;

Dat al ons fruit wordt verzameld

En al onze race neemt handen

En de zee een Saksische rivier zijn

Die door Saksische landen loopt

Zie!

Niet tevergeefs baarden we hem;

Zie het!

Niet tevergeefs

Vier eeuwen ondergang van marteling

Verstikt in de keel, terughoudendheid