Apparition - Guilt Trip, Matthias Nasty

A false aesthetic moving from the inside

Just a ghost I can see right through

A hollow man who could walk between raindrops

And move like the way I do

Desperation seeps from your eyes

And it sifts down through the dirt

Nothing more to foresee

Before you hide your face

You won’t look at me

You won’t look at me

There’s nowhere left to hide

You fall back, break down, fear multiplies

You separate from the real

And do anything just to feel what I feel

You’re just a vision

Nothing more than an apparition

A hollow man, I know you think you’re beyond earth

But I’ll bring you back down to it

No you won’t eat fro our plate

Whre have you been when w started

You’re selling love, but thats the place

Where usually the heart is

To get to a point you need to walk the walk

Can’t cut short just by talk and talk, talk and talk

No matter how hard you are pulling the strings

A fool is not welcome at a table of kings

Een valse esthetiek die van binnenuit beweegt

Gewoon een geest waar ik doorheen kan kijken

Een holle man die tussen de regendruppels door kon lopen

En beweeg zoals ik dat doe

Wanhoop sijpelt uit je ogen

En het sijpelt door het vuil

Niets meer te voorzien

Voordat je je gezicht verbergt

Je zult me ​​niet aankijken

Je zult me ​​niet aankijken

Je kunt je nergens meer verbergen

Je valt terug, gaat kapot, angst vermenigvuldigt zich

Je scheidt van de werkelijkheid

En alles doen om te voelen wat ik voel

Je bent slechts een visie

Niets meer dan een verschijning

Een holle man, ik weet dat je denkt dat je buiten de aarde bent

Maar ik zal je er weer op terugbrengen

Nee, je eet niet van ons bord

Waar was je toen we begonnen

Je verkoopt liefde, maar dat is de plek

Waar meestal het hart is

Om bij een punt te komen, moet je de wandeling lopen

Ik kan niet stoppen met praten en praten, praten en praten

Hoe hard je ook aan de touwtjes trekt

Een dwaas is niet welkom aan een tafel met koningen