The Ploughboy's Dream - Gryphon

I am a ploughboy stout and strong as ever drove a team

And three years since as I lay a-bed I had a dreadful dream

I dreamt I drove my master’s team three horses travelled far

Before a stiff and armoured plough as all my masters are

I found the ground was baked so hard 'twas more like bricks than clay

I could not cut my furrow through nor would my beasts obey

The more I whipped and slashed and swore the less my horses tried

Dobbin lay down and Belle and Star ignored my threats and cries

Till low above me appeared a youth he seemed to hang in air

And all around a dazzling light which made my eyes to stare

«Give over cruel wretch» he cried «do not thy beasts abuse

Think if the ground was not so hard they would their work refuse»

Besides I heard thee curse and swear as if dumb beasts could know

Just what your oaths and cursing meant it’s better far than gold

That you should know that there is one who knows thy sins full well

And what shall be thy after doom another shall thee tell"

No more he said but light as air he vanished from my sight

And with him went the sun’s bright beams 'twas all as dark as night

The thunder roared from underground the earth it seemed to gape

Blue flames broke forth and in those flames appeared an awful shape

«I soon shall call thee mine» he cried with a voice so clear and deep

And quivering like an Aspen leaf I woke out of my sleep

So ponder well you ploughboys all this dream that I have told

And if the work goes hard with you its worth your wage in gold

Ik ben een ploughboy stout en sterk als ooit een team gereden

En drie jaar sinds ik op bed lag, had ik een vreselijke droom

Ik droomde dat ik met het team van mijn meester drie paarden ver had gereisd

Voor een stijve en gepantserde ploeg zoals al mijn meesters zijn

Ik ontdekte dat de grond zo hard was gebakken dat het meer op bakstenen leek dan op klei

Ik kon mijn voren niet doorsnijden en mijn beesten zouden niet gehoorzamen

Hoe meer ik sloeg en sneed en vloekte, hoe minder mijn paarden probeerden

Dobbin ging liggen en Belle en Star negeerden mijn dreigementen en gehuil

Tot laag boven me verscheen een jongeman die in de lucht leek te hangen

En rondom een ​​oogverblindend licht dat mijn ogen deed staren

«Geef over wrede stakker» riep hij «beledig uw beesten niet»

Bedenk dat als de grond niet zo hard was, ze hun werk zouden weigeren»

Trouwens, ik hoorde je vloeken en vloeken alsof domme beesten het konden weten

Precies wat je eden en vloeken betekenden, het is veel beter dan goud

Dat je moet weten dat er iemand is die je zonden heel goed kent

En wat zal uw na de ondergang zijn, een ander zal u vertellen"

Hij zei niet meer, maar licht als lucht verdween hij uit mijn zicht

En met hem gingen de heldere stralen van de zon 'het was allemaal zo donker als de nacht'

De donder brulde van onder de grond, het leek te gapen

Blauwe vlammen braken uit en in die vlammen verscheen een vreselijke vorm

«Ik zal u spoedig de mijne noemen» riep hij met een stem zo helder en diep

En trillend als een Aspen-blad werd ik wakker uit mijn slaap

Dus denk goed na, ploegjongens, al deze dromen die ik heb verteld

En als het werk moeilijk met je gaat, is het je loon in goud waard