Madenciden - Grup Yorum

İndim maden ocağına kara elmas diyarına

Yeryüzü sıcak olsun diye dost

Yıllar boyu kazma salladım suskunca bu zindanda

Çocuklarım gülsün diye dost

Oysa bizim evde gülen yok

Yürü derler yürü derler açlığa yürü derler

Kara elmas tabut olmuş gerekirse ölün derler

Günü gelir utanmadan ağlaşana gülün derler

Yalanlara artık sabrım yok

Bugün maden ocağına kara elmas diyarına

İnmedik selam olsun sana dost

Ölesiye ışık hasretiyle solmuş bu yüzlere

Grev grev güneş doğmuş dost

Artık kaybedecek birşey yok

Yeraltında ezilenler yeryüzüne seslenirler

Madenler bizim derler gerekirse ölüm derler

Günü geldi grev derler dost

Artık kaybedecek birşey yok

Zonguldak

Yerin derinliklerinden geldiler

Ellerinde susmak bilmeyen bir yeraltı güneşiyle

Ne kadar diplere bastırılsa

O kadar boğulmak bilmez yankısıyla yüreklerinin

Ağır ağır geldiler…

Sonra hergün geldiler artarak geldiler

Kadınları çocukları ve alkışlarıyla

Yoğurt mayalar gibi geldiler

Pişkin ekmekleri bölüp de paylaşır gibi

Su gibi ateş gibi

Her gün yeni ağızlar eklendi ağızlarına

Yeni yollarla tanıştı ayakları

Her gün yeni kabuklar çatladı

Yeni kulaklar işitmeye başladı söylediklerini

Bir kent oldular sonunda

Ve adını değiştirdiler ülkenin

Ik belandde in de mijn, in het land van zwarte diamanten

Vriend zodat de aarde warm is

Jarenlang houd ik stilletjes een houweel in deze kerker.

Vriend voor mijn kinderen om te lachen

Bij ons thuis lacht echter niemand.

Ze zeggen lopen, ze zeggen lopen, ze zeggen lopen om honger te krijgen

De zwarte diamant is een doodskist, ze zeggen sterven indien nodig

Op een dag, zeggen ze, lach je om degenen die huilen zonder schaamte.

Ik heb geen geduld meer voor leugens

Vandaag naar de mijn naar het land van zwarte diamanten

We zijn niet geland, groeten aan je vriend

Naar deze gezichten vervaagd met een dood verlangen naar licht

staking staking zon geboren vriend

Er is niets meer te verliezen

Degenen die ondergronds worden onderdrukt, roepen naar de aarde

Ze zeggen dat de mijnen van ons zijn, ze zeggen desnoods de dood

De dag is gekomen, zeggen ze staking, vriend

Er is niets meer te verliezen

Zonguldak

Ze kwamen uit de diepten van de aarde

Met een meedogenloze ondergrondse zon in zijn handen

Hoe diep het ook wordt ingedrukt

Met zo'n onverwoestbare echo van hun hart

Ze kwamen zwaar...

Toen kwamen ze elke dag en ze kwamen meer en meer

Hun vrouwen met hun kinderen en hun applaus

Ze kwamen als yoghurtgisten?

Het is als het splitsen en delen van gepofte broden.

als water als vuur

Elke dag worden er nieuwe dialecten aan hun mond toegevoegd.

Voeten ontmoetten elkaar op nieuwe manieren

Elke dag barsten er nieuwe korsten

Nieuwe oren begonnen te horen wat je zei

Ze werden uiteindelijk een stad.

En ze veranderden de naam van het land