Missed My Chance - Griffin House

Passed through main street yesterday

And, oh, this town just ain’t the same

Looked in the window and it was gone

All those tables I’d written on

We’re vanished as if I had never been there

Like the poets and prophets who can’t find the words so they stare

And all that made sense has somehow turned askew

I missed my chance with you

There were seconds then minutes then years that I could not breathe

In the Pere Lachaise with the hammer the chisel and the stone

Now I’ve bartered and begged for what I believed

And I saw that the name engraved was my own

Now there’s nothing so peaceful as when I met you

And there’s nothing so lonely as when it was through

And the words, «I'm not here anymore», echo into

«I missed my chance with you»

Had love play so many tricks on me

I’ve always felt cheated that you’d make me leave

Like taking my sight after letting me see

But I found out love had something up it’s sleeve

Leave me scattered like leaves by winds that never blew

When I captured the starts

In the palm of my hand it was true

I’d just give them back to you

I was seventeen, but just for one year

I always knew one day, I’d end up here

And the sands have now fallen to the evening of my afternoon

I’m was always so ready to stay and always leaving too soon

And I don’t want to think about it now, but I do

And my spirit is restless

'Cause I know it’s true

I missed my chance with you

Gisteren door de hoofdstraat gereden

En, oh, deze stad is gewoon niet hetzelfde

In het raam gekeken en het was weg

Al die tafels waarop ik had geschreven

We zijn verdwenen alsof ik er nooit was geweest

Zoals de dichters en profeten die de woorden niet kunnen vinden, zodat ze staren

En alles wat logisch was, is op de een of andere manier scheef gedraaid

Ik heb mijn kans bij jou gemist

Er waren seconden, dan minuten en jaren dat ik niet kon ademen

In de Pere Lachaise met de hamer de beitel en de steen

Nu heb ik geruild en gesmeekt om wat ik geloofde

En ik zag dat de gegraveerde naam van mezelf was

Nu is er niets zo vredig als toen ik je ontmoette

En er is niets zo eenzaam als toen het voorbij was

En de woorden, «Ik ben hier niet meer», echoën in

"Ik heb mijn kans bij jou gemist"

Had liefde zoveel trucs met me uitgespeeld

Ik heb me altijd bedrogen gevoeld dat je me zou laten vertrekken

Zoals mijn zicht nadat je me hebt laten zien

Maar ik ontdekte dat liefde iets in petto had

Laat me verstrooid als bladeren door de wind die nooit blies

Toen ik de starts vastlegde

In de palm van mijn hand was het waar

Ik zou ze gewoon aan je teruggeven

Ik was zeventien, maar maar voor één jaar

Ik heb altijd geweten dat ik hier op een dag zou eindigen

En het zand is nu gevallen tot de avond van mijn middag

Ik was altijd zo klaar om te blijven en ging altijd te vroeg weg

En ik wil er nu niet aan denken, maar ik doe het wel

En mijn geest is rusteloos

Omdat ik weet dat het waar is

Ik heb mijn kans bij jou gemist