Je t'écris - Grégory Lemarchal

Je t'(c)cris des trottoirs de nos villes habill (c)es en No"l,

de quelques nuits d’hiver aux saveurs douces-amres

Je t'(c)cris de ces soirs de lumires,

des yeux (c)merveill (c)s de cette petite fille

au pied d’un grand sapin sur la cinquime avenue

Je t'(c)cris d’un d (c)part, d’une valise oubli (c)e

Je t'(c)cris d’un lac blanc o№ ce couple patine

Je t'(c)cris d’un d (c)sert o№ l'(c)pave d’un bateau se souvient de la mer,

je t'(c)cris d’une terre o№ des maisons s'(c)croulent

Je t'(c)cris de Venise, o№ les amants s'(c)veillent au son de vieux clochers

Il y neigera peut-Єtre encore cette ann (c)e

Je t'(c)cris de la mer, au large de Gibraltar le regard vers Tanger

Je t'(c)cris de l’Afrique o№ l’on meurt par milliers

Des quatre coins de la terre, je t'(c)cris des tranch (c)es de guerres abandonn (c)es

Je t'(c)cris d’un baiser, de ce banc de Paris

o№ deux amants s’enlacent dans leur (c)ternit© et que rien ni personne ne pourrait d (c)ranger

Je t'(c)cris d’un caf©, de l’aile d’un avion

o№ nos m (c)moires s’enlacent dans ton (c)ternit© et que rien ni personne ne pourrait m’enlever

Je t'(c)cris de ces ciels de quart monde

o№ les corps si l (c)gers d’enfants trop peu nourris s'(c)lvent sans faire de bruit

Je t'(c)cris de la rue o№ l’on danse et l’on chante

Je t'(c)cris du plumier d’un vieillard solitaire la chambre oubli (c)e

Je t'(c)cris de la part de ces dieux impuissants aux noms desquels on tue

Je t'(c)cris de la main de ces hommes de paix qui n’ont pas renonc© Je t'(c)cris de la Seine, la tour Eiffel y brille dans des reflets pass (c)s

Je t'(c)cris du souvenir d’un baiser par milliers

Des quatre coins de la terre, je ferai le tour du monde, d’un jour trs ordinaire

Je t'(c)cris de ce rЄve de t’avoir tant aim© Je t'(c)cris (c)bloui par tant d’humanit©

Ik (c) schreeuw naar je vanaf de trottoirs van onze steden gekleed in Kerstmis,

van een paar winternachten met bitterzoete smaken

Ik (c) roep tot u vanaf deze avonden van licht,

(c)prachtige (c)s ogen van dit kleine meisje

onder een grote boom op Fifth Avenue

Ik ben (c)huil naar je uit een (c)deel, uit een vergeten koffer (c)e

Ik (c)huil tot je vanaf een wit meer waar dit stel aan het schaatsen is

Ik (c)roep tot je vanaf een d (c)sert waar de (c)plaveide van een boot de zee herinnert,

Ik huil tot je vanuit een land waar huizen instorten

Ik (c)bel je vanuit Venetië, waar geliefden kijken naar het geluid van oude torens

Het kan daar dit jaar weer sneeuwen

Ik (c)roep je vanuit de zee, voor de kust van Gibraltar, kijkend naar Tanger

Ik (c)roep tot je vanuit Afrika waar we bij duizenden sterven

Vanuit de vier hoeken van de aarde, ik (c)verkoop je plakjes oorlogen verlaten (c)es

Ik (c)huil je met een kus, vanaf deze bank in Parijs

waar twee geliefden elkaar omhelzen in hun (c)ternity en dat niets en niemand kon storen

Ik (c)huil tot je vanuit een café, vanuit de vleugel van een vliegtuig

onze m (c)moirs verstrengelen zich in jouw (c)ternity en dat niets en niemand me kan afnemen

Ik (c)schreeuw naar je vanuit deze hemel van de vierde wereld

van de zo lichte lichamen van ondervoede kinderen die stilletjes opstaan

Ik (c)schreeuw naar je vanaf de straat waar we dansen en zingen

Ik (c)schreeuw tot je vanuit de etui van een eenzame oude man de slaapkamer vergetelheid (c)e

Ik (c) roep tot u van die hulpeloze goden in wiens naam we doden

Ik (c) roep tot u uit de handen van die mannen van vrede die niet hebben opgegeven© I (c) cri tot u vanaf de Seine, de Eiffeltoren schijnt daar in het verleden (c)s reflecties

Ik (c)roep tot je uit de herinnering aan een kus van duizenden

Vanuit de vier hoeken van de aarde ga ik de wereld rond, op een heel gewone dag

Ik (c)schreeuw naar je vanuit deze droom dat ik zoveel van je heb gehouden Ik (c)schreeuw naar je (c)verblind door zoveel menselijkheid