Echo - Gravemind

I was born and I have learned to hate, I have learned to separate the soul from

flesh.

I have learned that it is not my breath, but that of a God I do not know,

of beliefs I am told to hold.

I will let this go.

«The only way through this terror of life is this divine light»,

have a look and read with me.

God said, Allah said, Abraham, Judas they demand, they demand such small things,

so you can be pardoned for your sins.

Oh what do I have to be sorry for, I have learned to fail?

One small sip from the grail of your sins father, teach me things I dare not

dream.

Teach me things to make sense of it all, why do I breathe so shallow now?

Why can I not remember the faces of those I love?

I am slowly fading away.

Oh pity to us our great Gods are finer in robes of cotton, of braille in bones,

this blood and tears I can feel in each seam.

I dare not ask anymore, I dare not dream.

Bury me slowly, so I do not know how I suffocate.

Bury me slowly, so I may reproduce this hate.

Let me teach it to my sons and

daughters, let them know what I am by making them the only man I ever knew.

How can I get through to you?

Volatile and fragile, we are children bearing children;

failures of our fathers

and their fathers and the fathers before them.

So we are taught, what have we learnt?

And when we dissipate into the fibres of the earth, nothing will remain.

Convolute with oneself, to embark from the shade to reach full potential.

Memories will shatter like glass.

Ignore distress and disorder.

Before it will be too late to see what could have been.

What could have been.

Ik ben geboren en ik heb geleerd te haten, ik heb geleerd de ziel te scheiden van...

vlees.

Ik heb geleerd dat het niet mijn adem is, maar die van een God die ik niet ken,

van overtuigingen die ik moet vasthouden.

Ik laat dit los.

«De enige weg door deze verschrikking van het leven is dit goddelijke licht»,

kijk en lees met me mee.

God zei, Allah zei, Abraham, Judas ze eisen, ze eisen zulke kleine dingen,

zodat u vergeving kunt krijgen voor uw zonden.

Oh waar moet ik spijt van hebben, ik heb geleerd te falen?

Een klein slokje van de graal van je zonden vader, leer me dingen die ik niet durf

droom.

Leer me dingen om het allemaal te begrijpen, waarom adem ik nu zo oppervlakkig?

Waarom kan ik me de gezichten niet herinneren van degenen van wie ik hou?

Ik vervaag langzaam.

O jammer voor ons, onze grote goden zijn mooier in gewaden van katoen, van braille in botten,

dit bloed en tranen kan ik in elke naad voelen.

Ik durf het niet meer te vragen, ik durf niet meer te dromen.

Begraaf me langzaam, zodat ik niet weet hoe ik stik.

Begraaf me langzaam, zodat ik deze haat kan reproduceren.

Laat me het aan mijn zonen leren en

dochters, laat ze weten wat ik ben door ze de enige man te maken die ik ooit heb gekend.

Hoe kan ik tot u doordringen?

Vluchtig en kwetsbaar, we zijn kinderen die kinderen krijgen;

mislukkingen van onze vaders

en hun vaders en de vaders voor hen.

Dus we hebben geleerd, wat hebben we geleerd?

En als we in de vezels van de aarde verdwijnen, blijft er niets over.

Kronkel met jezelf, om vanuit de schaduw aan boord te gaan om het volledige potentieel te bereiken.

Herinneringen zullen versplinteren als glas.

Negeer angst en wanorde.

Voordat het te laat is om te zien wat had kunnen zijn.

Wat had kunnen zijn.