Vilddjurets Återkomst - Grafvitnir

En isande vind över vidder av frost

Ett varsel om en annalkande tid

En vind som viskar om en framtid

Där den fjättrade sliter sig loss

Om ett uråldrigt uppdämt raseri

Visioner tar så form i våra sinnen

Skuggor rör sig under månens iskalla ljus

Ett förebud om rättvisa

En förnimmelse av död

Ett uråldrigt väsen vaknar

Till nordanvindens sus

En uråldrig mordisk urkraft

Av den isande natten åter väckt till liv

Ett urtidsväsen som höjer sina käftar

En fjättrad best skall slita sig fri

Dess lockrop skall oss alltid förtrolla

Vi som beträder nordstjärnans karga stig

Skälvandes av blodtörst

En varulvsflock ger sig ånyo ut i krig

Ett uråldrigt fjättrat vilddjur

Av det iskalla mörkret åter väckt till liv

Höj nu åter dina blodiga käftar

Förtrolla oss med din blodisande symfoni

Att se glittrande hjärteblod

Förefalla svart i månens iskalla sken

Väcker en längtan i våra köldslagna själar

Som fyller märg och ben

Ett uråldrigt nordiskt vilddjur

Av den rasande stormen åter väckt till liv

Höj så åter dina bloddrypande käftar

Förhäxa oss med din blodisande symfoni

Een ijzige wind over uitgestrekte vorst

Een waarschuwing voor een naderende tijd

Een wind die fluistert over een toekomst

Waar de geketende zich losscheurt

Over een oude opgekropte woede

Visioenen krijgen dan vorm in onze geest

Schaduwen bewegen onder het ijzige licht van de maan

Een voorbode van gerechtigheid

Een gevoel van dood

Een oud wezen ontwaakt

Op het fluiten van de noordenwind

Een oude moorddadige oerkracht

Van de ijzige nacht weer tot leven gebracht

Een oerwezen dat zijn kaken opheft

Een geketend beest zal zichzelf losscheuren

Zijn wenken zal ons altijd betoveren

Wij die het dorre pad van de Poolster betreden

Trillend van bloedlust

Een roedel weerwolven gaat weer ten strijde

Een oud geketend beest

Van de ijzige duisternis die weer tot leven is gewekt

Hef nu je verdomde kaken weer op

Betover ons met je bloedstollende symfonie

Glinsterend hartbloed zien

Zwart verschijnen in de ijzige gloed van de maan

Wekt een verlangen in onze gekoelde zielen

Die merg en botten vult

Een oud Noords beest

Door de razende storm weer tot leven gewekt

Hef dan je bloed druipende kaken weer op

Betover ons met je bloedstollende symfonie