Nocturnal Sun - Grafvitnir

Perpetual twilight

The golden sun descending

A beckoning mist calls upon me

As waves crash on shores afar

Following the mist upwards

Into the ether, my spirit is ascending

Through dimensions so bizarre

I soar towards the blazing dog star

Soaring higher

Into the spiraling maze of Infinity

The flapping of wings almost deafening

A skyline ablaze

There, at the end of the maze

A fire burns so vividly

The primordial sun of the serpentine race

Caressing my spirit with its flaming rays

Thunderous rumbling echoes

Throughout the void of undreamt dreams

Confound with brilliance

I behold as Pleroma gleams

The timeless kingdom of Beyond

In all its ancient grace

The mundane world so futile

All vanished in its fiery blaze

Blaze!

Eeuwige schemering

De gouden zon daalt neer

Een wenkende mist roept mij

Terwijl golven op de kusten in de verte neerslaan

De mist naar boven volgen

In de ether, mijn geest stijgt op

Door afmetingen zo bizar

Ik zweef naar de brandende hondenster

Hoger stijgen

In het spiraalvormige doolhof van oneindigheid

Het klapperen van de vleugels bijna oorverdovend

Een skyline in vuur en vlam

Daar, aan het einde van het doolhof

Een vuur brandt zo levendig

De oerzon van het slangachtige ras

Mijn geest strelend met zijn vlammende stralen

Donderende rommelende echo's

Door de leegte van onvermoede dromen

Verwarren met schittering

Ik aanschouw als Pleroma glanst

Het tijdloze koninkrijk Beyond

In al zijn oude gratie

De alledaagse wereld zo nutteloos

Alles verdween in zijn vurige gloed

Blaas!