Vargavinter - Grafvitnir

Lommar av avgrundens lockrop, i sisttidens elfte timma

Stjärnornas iskalla ljus mot sylvassa tänder glimma

Marors kall, hungerns skall, den isande nattens ljud

Skuggor och brinnande blodtörst i silvergrå ulvaskrud

Vassa klor och raggen rest, helveteselden flammar

Fasans vind sveper kall över skugghöljda bergkammar

Hatets skörd, vredens tid, en tid av hämnd är här

Då Jahves folks blod blir spillt och ormens käftar när

Vargavinter, nidingstide

Korpsvarta mysterier uti hjärtats mörka hamn

Viskningar i nattens djup, härskarens sanna namn

Nu griften bryts, stenen välts, i sinnets karga svärta

Väck så det nordiska vilddjuret för att bringa död och smärta

Allt som satts nu skördas skall i vedergällningens tid

Samlas nu, låt lien svepa, då vargavinter tar vid

Ben så bryts, strupar slits i marors skräckfyllda vals

Varulvsbestens käftar sluts kring världarnas darrande hals

Vredens frö blommar ut, av natten närd till liv

I nattsvart prakt, i svärta krönt, dödens krans oss giv

Gapande käftar grenjar nu då anden är besatt

Nu mörker, illdåd, svartsejd skänk, på varulvars mörka natt

I bytesdjurens mjuka kött vi våra tänder sänka

I primordiala lågors sken skall uråldriga ögon blänka

Låt lien svepa över fårahjord medan vindar tjuter bistra

I skenet av vår herres eld skall det nordiska stålet gnistra

Zakken van de afgrond' kreten, in de laatste elf uur

Het ijzige licht van de sterren tegen scherpe tanden glinstert

De kou van Maror, de schil van de honger, het geluid van de ijzige nacht

Schaduwen en brandende bloeddorst in zilvergrijze wolvenkleding

Scherpe klauwen en voddenroos, hellevuurvlammen

De wind van afschuw waait koud over schaduwrijke bergkammen

De oogst van haat, de tijd van toorn, een tijd van wraak is hier

Dan wordt het bloed van het volk van Jahweh vergoten en de mond van de slang wanneer

Wolf winter, niding tijd

Raafmysteries in de donkere haven van het hart

Fluistert in de diepten van de nacht, de ware naam van de heerser

Nu is het graf gebroken, is de steen omvergeworpen, in de kale zwartheid van de geest

Dus maak het Noordse beest wakker om dood en pijn te brengen

Alles wat nu is geoogst, zal in de tijd van vergelding zijn

Verzamel nu, laat de zeis vegen, wanneer de wolvenwinter begint

Botten zijn gebroken, kelen zijn gescheurd in Marors doodsbange wals

De kaken van het weerwolfbeest sluiten zich om de trillende nek van de werelden

De zaden van toorn bloeien, 's nachts tot leven gebracht

In nachtzwarte pracht, in zwart gekroond, schenkt de krans des doods ons

Geeuwende kaken grommen nu de geest bezeten is

Nu duisternis, wreedheid, geschenk met zwart gezicht, in de donkere nacht van de weerwolven

In het zachte vlees van prooi laten we onze tanden zakken

In het licht van oervlammen zouden oude ogen moeten schijnen

Laat de zeis over de kudde schapen vegen terwijl de wind bitter huilt

In het licht van het vuur van onze heer zal het Noordse staal schitteren