Без тебя - Граф

Я решил с тобой покончить раз и навсегда

Стереть из памяти, не оставив и следа

Выкинуть все, что может о тебе напоминать:

Браслеты, одежду, духи компьютер, телефон, кровать

Я сделал ремонт, сменил работу, сменил номер

Я сменил жизнь!

И осознал, в чем был виновен

Чуть-чуть приотпустило, но пациент еще болеет

И пусть немного, но греет этот свет огней

Мой быт стал скучен, теперь не пишет куча сучек

Боюсь лишь одного: однажды это все наскучит

Я вызову такси, поеду на Бродников, 8

Ведь ты давно не думаешь о том, где меня носит

Напьюсь до пульса потери, на утро стекла

Пусть запотеют, открою глаза, и снова пусто

В постели, твоя татуха на теле… Знаешь

Тогда мы тупо друг на друга подсели, так бывает

Город устал, в амбразурах окон

Гаснут огни, догорев до тла

Сотни людей, а мне одиноко

Еще один день прошел без тебя

Город устал, в амбразурах окон

Гаснут огни, догорев до тла

Сотни людей, а мне одиноко

Еще один день прошел без тебя

Ты была права: рэп во мне тебя пережил

Не сказать, что я рад, но не я так решил

Когда твой мир уничтожают на твоих глазах

Все, что остается, — это страх на белых листах

Ты приходишь во снах, когда я беззащитен

Либо любишь, либо настолько я тебя обидел

Хватит этого!

Хватит майских поздравлений!

Не знаю, где ты сейчас, главное — я на сцене

Я протоптал их не мало, от клубных до больших

Разные роли играл, но никогда не был фальшив

Знаешь, и ты сними маску, и будь со мной честна:

Мы оба хотим встречи, хотя б на полчаса

Твой силуэт преследует меня с утра до ночи

Я был бы рад даже письму, в нем узнав твой почерк,

Но я борюсь с собой — ты же сказала, что я сильный

И я действительно привык быть не твоим мужчиной

Город устал, в амбразурах окон

Гаснут огни, догорев до тла

Сотни людей, а мне одиноко

Еще один день прошел без тебя

Город устал, в амбразурах окон

Гаснут огни, догорев до тла

Сотни людей, а мне одиноко

Еще один день прошел без тебя

Ik heb besloten je voor eens en voor altijd te beëindigen

Uit het geheugen wissen zonder een spoor achter te laten

Gooi alles weg wat je kan herinneren aan:

Armbanden, kleding, parfum, computer, telefoon, bed

Ik heb reparaties uitgevoerd, van baan veranderd, mijn nummer gewijzigd

Ik heb mijn leven veranderd!

En ik besefte waar ik schuldig aan was

Enigszins opgelucht, maar de patiënt is nog steeds ziek

En laat een beetje, maar dit licht van licht verwarmt

Mijn leven is saai geworden, nu schrijven een stel teven niet

Ik ben maar voor één ding bang: op een dag wordt het allemaal saai

Ik bel een taxi, ga naar Brodnikov, 8

Je hebt tenslotte al lang niet meer nagedacht over waar ik ben

Ik word dronken tot de hartslag van het verlies, glas in de ochtend

Laat ze zweten, open mijn ogen, en het is weer leeg

In bed, je lichaamstattoo... Je weet wel

Toen raakten we dom aan elkaar verslaafd, het gebeurt

De stad is moe, in de schietgaten van ramen

De lichten gaan uit, brandend tot op de grond

Honderden mensen, maar ik ben eenzaam

Er is weer een dag voorbij zonder jou

De stad is moe, in de schietgaten van ramen

De lichten gaan uit, brandend tot op de grond

Honderden mensen, maar ik ben eenzaam

Er is weer een dag voorbij zonder jou

Je had gelijk: rap in mij overleefde jou

Niet om te zeggen dat ik blij ben, maar ik heb het niet besloten

Wanneer je wereld voor je ogen wordt vernietigd

Het enige dat overblijft is angst op witte lakens

Je komt in dromen als ik weerloos ben

Of je houdt van, of ik heb je zo beledigd

Genoeg van dit!

Genoeg mei groeten!

Ik weet niet waar je nu bent, het belangrijkste is dat ik op het podium sta

Ik heb er nogal wat vertrapt, van clubs tot grote.

Hij speelde verschillende rollen, maar hij was nooit nep

Weet je, doe je masker af en wees eerlijk tegen me:

We willen allebei afspreken, in ieder geval voor een half uur

Je silhouet achtervolgt me van 's morgens tot' s avonds

Ik zou zelfs blij zijn met een brief, waarin ik je handschrift zou herkennen,

Maar ik vecht met mezelf - je zei dat ik sterk ben

En ik ben er echt aan gewend om niet je man te zijn

De stad is moe, in de schietgaten van ramen

De lichten gaan uit, brandend tot op de grond

Honderden mensen, maar ik ben eenzaam

Er is weer een dag voorbij zonder jou

De stad is moe, in de schietgaten van ramen

De lichten gaan uit, brandend tot op de grond

Honderden mensen, maar ik ben eenzaam

Er is weer een dag voorbij zonder jou