Devouring Me - Gory Blister

black, and acoloured scene behind

black, are my eyes shut or black

a collapsed reality out of my numb mind

boundless dark or a locked self

my life is passing by

memoirs of decay

lost on the stage

like scenes of a play

a tragedy standing still

or forgotten under years of dust

I imagine to see, but my sight is asleep

my brain is not

there is so much pain

I can hear what I breathe

not air but some speech

a funeral echo far away

yet some creatures are here

on my unseen skin, consuming my hands

they are devouring me, they are devouring me

devouring me

words fade away

they are blessing my soul

I can feel something cold

not fear, my blood

I imagine to see, but my sight is asleep

my brain is not

there is so much pain

I can hear what I breathe

not air but some speech

a funeral echo far away

yet some creatures are here

on my unseen skin, consuming my hands

they are devouring me, they are devouring me

devouring me

boundless dark in my inner self

my life is passing by

the blackest silk, crawling worms

this is my coffin I am dead

zwart, en een gekleurde scène achter

zwart, zijn mijn ogen dicht of zwart?

een samengevouwen realiteit uit mijn verdoofde geest

grenzeloos donker of een opgesloten zelf

mijn leven gaat voorbij

memoires van verval

verloren op het podium

zoals scènes van een toneelstuk

een tragedie die stilstaat

of vergeten onder jarenlang stof

Ik stel me voor om te zien, maar mijn zicht slaapt

mijn brein is niet

er is zoveel pijn

Ik kan horen wat ik adem

geen lucht maar wat spraak

een begrafenis echo ver weg

toch zijn er enkele wezens hier

op mijn onzichtbare huid, mijn handen opetend

ze verslinden mij, ze verslinden mij

mij verslinden

woorden vervagen

ze zegenen mijn ziel

Ik kan iets kouds voelen

geen angst, mijn bloed

Ik stel me voor om te zien, maar mijn zicht slaapt

mijn brein is niet

er is zoveel pijn

Ik kan horen wat ik adem

geen lucht maar wat spraak

een begrafenis echo ver weg

toch zijn er enkele wezens hier

op mijn onzichtbare huid, mijn handen opetend

ze verslinden mij, ze verslinden mij

mij verslinden

grenzeloos donker in mijn innerlijke zelf

mijn leven gaat voorbij

de zwartste zijde, kruipende wormen

dit is mijn kist ik ben dood