Folk Singer - Glen Campbell

As I walk these narrow streets where a million passin' feet have trod before me

With my guitar in my hand, suddenly I realise nobody knows me

Where yesterday the multitudes screamed and cried my name out for a song

Now the streets are empty, and the crowds they’ve all gone home.

With the rain on my face, there’s no place where I belong

And my whole life consists of a story, a poem and a song

Now the truths I’ve tried to tell you are as distant as the moon

Born a hundred years too late, two hundred years too soon.

I’m a child of the stage, lost in the pages of a book

But when I’m dust and clay, will other people stop to take a look?

And will they marvel at the miracles I performed, and to the heights I aspired

Or will they tear the pages of the book to light a fire?

With the rain on my face, there’s no place where I belong…

Terwijl ik door deze smalle straatjes loop waar een miljoen passin' voeten voor mij hebben gelopen

Met mijn gitaar in mijn hand realiseer ik me ineens dat niemand mij kent

Waar gisteren de menigte schreeuwde en mijn naam uitriep voor een lied

Nu zijn de straten leeg en de mensenmassa's zijn allemaal naar huis gegaan.

Met de regen op mijn gezicht, is er geen plaats waar ik thuishoor

En mijn hele leven bestaat uit een verhaal, een gedicht en een lied

Nu zijn de waarheden die ik je heb proberen te vertellen zo ver als de maan

Honderd jaar te laat geboren, tweehonderd jaar te vroeg.

Ik ben een kind van het toneel, verdwaald in de pagina's van een boek

Maar als ik stof en klei ben, zullen andere mensen dan stoppen om een ​​kijkje te nemen?

En zullen ze zich verbazen over de wonderen die ik heb verricht, en naar de hoogten die ik streefde?

Of zullen ze de pagina's van het boek scheuren om een ​​vuur aan te steken?

Met de regen op mijn gezicht, is er geen plaats waar ik thuishoor...