Yesterday, When I Was Young - Glen Campbell

Yesterday when I was young

The taste of life was sweet as rain upon my tongue

I teased at life as if it were a foolish game

The way the evening breeze may tease a candle flame

The thousand dreams I dreamed, the splendid things I planned

I always built, alas, on weak and shifting sand

I lived by night and shunned the naked light of day

And only now I see how the years ran away

Yesterday when I was young

So many drinking songs were waiting to be sung

So many wayward pleasures lay in store for me

And so much pain my dazzled eyes refused to see

I ran so fast that time and youth at last ran out

I never stopped to think what life was all about

And every conversation I can now recall

Concerned itself with me, and nothing else at all

Yesterday the moon was blue

And every crazy day brought something new to do

I used my magic age as if it were a wand

And never saw the waste and emptiness beyond

The game of love I played with arrogance and pride

And every flame I lit too quickly, quickly died

The friends I made all seemed somehow to drift away

And only I am left on stage to end the play

There are so many songs in me that won’t be sung

I feel the bitter taste of tears upon my tongue

The time has come for me to pay for yesterday when I was young

Gisteren toen ik jong was

De smaak van het leven was zoet als regen op mijn tong

Ik plaagde met het leven alsof het een dwaas spel was

De manier waarop de avondbries een kaarsvlam kan plagen

De duizend dromen die ik droomde, de prachtige dingen die ik gepland had

Ik heb altijd gebouwd, helaas, op zwak en stuifzand

Ik leefde bij nacht en mijdde het naakte licht van de dag

En nu pas zie ik hoe de jaren verstreken

Gisteren toen ik jong was

Er stonden zoveel drinkliedjes te wachten om gezongen te worden

Er liggen zoveel eigenzinnige genoegens voor mij in petto

En zoveel pijn dat mijn verblinde ogen niet wilden zien

Ik rende zo snel dat tijd en jeugd eindelijk op waren

Ik heb er nooit bij stilgestaan ​​waar het in het leven om draait

En elk gesprek dat ik me nu kan herinneren

Bekommerde zich om mij, en helemaal niets anders

Gisteren was de maan blauw

En elke gekke dag bracht iets nieuws te doen

Ik gebruikte mijn magische tijdperk alsof het een toverstok was

En zag nooit de verspilling en leegte daarbuiten

Het spel van de liefde speelde ik met arrogantie en trots

En elke vlam die ik te snel aanstak, stierf snel

De vrienden die ik maakte, leken allemaal op de een of andere manier weg te drijven

En alleen ik blijf op het podium om het stuk te beëindigen

Er zijn zoveel liedjes in mij die niet gezongen zullen worden

Ik voel de bittere smaak van tranen op mijn tong

Het is tijd dat ik moet betalen voor gisteren toen ik jong was