La sua figura - Giuni Russo

L’estate appassisce silenziosa

Foglie dorate gocciolano gi?

Apro le braccia al suo declinare stanco

E lascia la tua luce in me Stelle cadenti incrociano i pensieri

I desideri scivolano gi?

Mettimi come segno sul tuo cuore

Ho bisogno di te Sai che la sofferenza d’amore non si cura

Se non con la presenza della sua figura

Baciami con la bocca dell’amore

Raccoglimi dalla terra come un fiore

Come un bambino stanco ora voglio riposare

E lascio la mia vita a te Tu mi conosci non puoi dubitare

Fra mille affanni non sono andata via

Rimani qui al mio fianco sfiorandomi la mano

E lascio la mia vita a te Sai che la sofferenza d’amore non si cura

Se non con la presenza della sua figura

Musica silenziosa?

l’aurora

Solitudine che ristora e che innamora

Come un bambino stanco ora voglio riposare

E lascio la mia vita a te Mi manca la presenza della sua figura

De zomer verdort stilletjes

Gouden bladeren druipen naar beneden

Ik open mijn armen voor zijn vermoeide verval

En laat je licht in mij vallende sterren kruis gedachten

Vallen verlangens weg?

Zet me als een teken op je hart

Ik heb je nodig. Je weet dat het lijden van liefde niet kan worden genezen

Zo niet met de aanwezigheid van zijn figuur

Kus me met de mond van liefde

Til me op van de aarde als een bloem

Als een vermoeid kind wil ik nu rusten

En ik laat mijn leven aan jou over. Je kent me, je kunt niet twijfelen

In duizend zorgen ging ik niet weg

Blijf hier aan mijn zijde en raak mijn hand aan

En ik laat mijn leven aan jou over. Je weet dat het lijden van liefde niet genezen is

Zo niet met de aanwezigheid van zijn figuur

Stille muziek?

de dageraad

Eenzaamheid die herstelt en verliefd wordt

Als een vermoeid kind wil ik nu rusten

En ik laat mijn leven aan jou over. Ik mis de aanwezigheid van zijn figuur