Port of Call - Ghostlimb

Dirty nails never fail

To catch the dust that looms

A parsed out time, between the lines

In cloudy foreign rooms

Dirty sails never fail

To reach the port of call called home

With compass still, and where bearings kill

Any semblance of the unknown

The purest of the greenest grass

Lies right beneath our feet

Between the need and want we’re torn

But in bags we sleep as dead as leaves

And each morning we’re reborn

Vuile nagels falen nooit

Om het stof op te vangen dat opdoemt

Een uitgekiende tijd, tussen de regels door

In bewolkte buitenlandse kamers

Vuile zeilen falen nooit

Om de aanloophaven te bereiken die naar huis wordt genoemd

Met kompas stil, en waar peilingen dodelijk zijn

Elke schijn van het onbekende

Het puurste van het groenste gras

Ligt recht onder onze voeten

Tussen de behoefte en de wens zijn we verscheurd

Maar in tassen slapen we zo dood als bladeren

En elke ochtend worden we herboren