Sorgens Taage - Gespenst

En tåge har sænket sig over mit sind

Med sig den bringer en sorg

Alt omkring mig overvældes

Og fryser mig fast til jorden

Som jeg dækkes af rim

Og min krop bliver stiv

Ser jeg ej mere af verden

Tiden fortærer mit minde

Mens tomheden sætter ind

I tomhedens skygge er alting stille

Foruden de dødes ekko

Båret af væsner I tågens vold

Den favner din sjæl og gør den kold

De rejser på stier ej set eller hørt

Blot følt I de sidste stunder

Og bringer et varsel om død til vor dør

Mens porten lukkes og det hinsides oprinder

Imellem verdener vandrer de

Efter livet skuler de

I tomhed er de bundet

Tynget af længsel

Hvad de ser giver dem intet

Blot en mur af stemmer

Der skriger uden mening

Er is een mist over mijn hoofd neergedaald

Het brengt verdriet met zich mee

Alles om me heen is overweldigd

En bevriest me aan de grond

Omdat ik bedekt ben met rijm

En mijn lichaam wordt stijf

Ik zie niet meer van de wereld

Tijd vreet mijn geheugen op

Terwijl de leegte intreedt

In de schaduw van de leegte is alles stil

Naast de echo's van de doden

Gedragen door wezens in het geweld van de mist

Het omarmt je ziel en maakt het koud

Ze reizen op paden die niet gezien of gehoord worden

Net gevoeld in de laatste momenten

En brengt een waarschuwing voor de dood aan onze deur

Terwijl de poort sluit en het daarbuiten ontstaat

Tussen werelden dwalen ze

Na het leven gaan ze naar school

In de leegte zijn ze gebonden

Belast door verlangen

Wat ze zien geeft hen niets

Gewoon een muur van stemmen

Er wordt geschreeuwd zonder betekenis