Life Drained to the Black Abyss - Gespenst

I cannot wake

I cannot get out of this flesh

My eyes have been eternally fixed

At the spectrum of darkness

A blackened stream of despair

It seems I have always been here

Swirling and gnarled are the hands at my throat

Drawing me down

Strange forms are present

I know not what they want

But feel their cold gaze on my soul

As I fall into the darkness

Into the black abyss

Expelled from my being by a blasphemous whisper

The essence is yearning to remain with me

Its screams absorbed into utter affliction

Creating abhorrent formations of what I once was

This tragic figure of sorrow is pulled into unholy darkness

In a final attempt to remain in existence

It clings to my flesh, tearing it off

As my life is drained to the black abyss

Ik kan niet wakker worden

Ik kan niet uit dit vlees komen

Mijn ogen zijn voor eeuwig gefixeerd

In het spectrum van duisternis

Een zwartgeblakerde stroom van wanhoop

Het lijkt alsof ik hier altijd ben geweest

Wervelend en knoestig zijn de handen op mijn keel

Mij ​​naar beneden trekken

Er zijn vreemde vormen aanwezig

Ik weet niet wat ze willen

Maar voel hun koude blik op mijn ziel

Terwijl ik in de duisternis val

In de zwarte afgrond

Uit mijn wezen verdreven door een godslasterlijke fluistering

De essentie is het verlangen om bij mij te blijven

Zijn geschreeuw verzonken in totale kwelling

Weerzinwekkende formaties maken van wat ik ooit was

Deze tragische figuur van verdriet wordt in onheilige duisternis getrokken

In een laatste poging om te blijven bestaan

Het klampt zich vast aan mijn vlees en scheurt het eraf

Als mijn leven wordt afgevoerd naar de zwarte afgrond