On l'appelait Fleur de Fortifs - Georgius

Entre Malakoff et Saint-Ouen

Il y avait une pauvre bicoque

Où c’qu’habitait une fille de rien

Qu’avait des allures équivoques

La malheureuse avait seize ans

Elle n’avait plus ses père'z'et mère'z

Et, pour manger convenablement

Elle vendait des fleurs au cimetière

Et puis, le soir, elle vendait son corps

Pour s’acheter une côtelette de porc

On l’appelait Fleur-des-Fortifs

A cause qu’elle avait l’air chétif

Elle avait l'œil rébarbatif

Et f’sait l’amour en collectif

Quand on pense à tous ces oisifs

Qu’ont des bagues et des pendentifs

Y a de quoi s’arracher les tifs

Y a pas d’autre qualificatif, tif tif

Hop là !

Un soir, près de l’usine à gaz

Elle rêvait de mille tendresses

Avec un gars qui f’rait du jazz

Et qui lui f’rait vibrer la caisse

Elle aperçut un vieux vieillard

-Les vieillards ne sont jamais jeunes-

Qui la suivait dans le brouillard

A l’heure où c’que les riches déjeunent

«Que voulez-vous ?»

qu’elle lui cria

Le vieux vieillard lui dit comme ça

«On t’appelle Fleur-des-Fortifs

Fais un arrêt facultatif

Nous allons prendre l’apéritif

Je le paierai, je n' suis pas juif

J' suis vieux, mais je suis sensitif

Je rêve de petits trucs lascifs

Si tu m' fais du superlatif

Je te paierai double tarif, rif rif»

Mais elle poussa de grands cris

En reconnaissant son grand-père

«Arrière, cochonnet !»

qu’elle lui dit

Et il fit cinq, six bonds en arrière

Et, dans un sursaut de dégoût

Il s'étrangla avec sa barbe

Y se j’ta son corps dans l'égout

Tandis qu’elle s' pendait à un «arbe»

Comme quoi, y a toujours de l’honneur

Où c’qu’il y a du sens et du cœur

On l’appelait Fleur-des-Fortifs

Elle repose dessous un massif

De rhododendrons maladifs

Où l' rossignol chante, pensif

«C'est l’Etat le grand responsif

Qui laisse les filles vendre leur rosbif»

Et le merle répond, plaintif

«Tout ça, c’est bien emmerlatif !

tif tif»

Tussen Malakoff en Saint-Ouen

Er was een armoedige hut

Waar een waardeloos meisje woonde

Dat had een dubbelzinnig tempo

De ongelukkige was zestien

Ze had haar vader'z' en moeder'z niet meer

En om goed te eten

Ze verkocht bloemen op de begraafplaats

En 's avonds verkocht ze haar lichaam

Om een ​​karbonade te kopen

Het heette Fleur-des-Fortifs

Omdat ze er nietig uitzag

Ze had een grimmig oog

En bedrijf de liefde collectief

Als je aan al die leeglopers denkt

Wat hebben ringen en hangers

Er is genoeg om de tifs te verscheuren

Er is geen andere kwalificatie, tif tif

Hallo daar!

Een nacht bij de gasfabriek

Ze droomde van duizend tederheden

Met een man die jazz zou doen

En wie zou hem de doos laten trillen

Ze zag een oude man

-Oude mannen zijn nooit jong-

Die haar volgde in de mist

In een tijd dat de rijken lunchen

"Wat wil je ?"

schreeuwde ze tegen hem

De oude man zei zo tegen hem

'We noemen je Fleur-des-Fortifs

Maak een optionele stop

We gaan een aperitief nemen

Ik zal het betalen, ik ben niet joods

Ik ben oud, maar ik ben gevoelig

Ik droom van wulpse kleine dingen

Als je me superlatief maakt

Ik betaal je de dubbele prijs, rif rif"

Maar ze huilde hardop

Zijn opa herkennen

"Terug, big!"

dat ze hem vertelde

En hij deed vijf, zes sprongen achteruit

En, in een zucht van walging

Hij verslikte zich in zijn baard

Y se j'ta zijn lichaam in het riool

Terwijl ze aan een "boom" hing

Zoals wat, er is altijd eer

Waar betekenis en hart is

Het heette Fleur-des-Fortifs

Ze rust onder een klomp

Zieke Rhododendrons

Waar de nachtegaal zingt, peinzend

"Het is de staat die het grote antwoord is

Wie laat de meisjes hun rosbief verkopen”

En de merel antwoordt klagend

“Dat is allemaal zo saai!

tif tif»