Dure de la feuille - Dranem, Georgius

Le notaire de Saint-Malo

Voudrait bien marier sa fille

Mais elle sourde comme un pot

A part ça elle est gentille.

Il l’a fait venir à Paris

Dans un tas de soirées mondaines.

Elle n’a pas pu trouver de mari,

Le notaire a de la peine

D’autant plus qu' derrière un rideau

Il entendit certains propos

Tenus par quelques gigolos

Qui parlaient d' sa fille en ces mots:

Elle sent bon le chèvrefeuille

Tout ça c’est bien, fort bien, très bien

Hélas elle est dure de la feuille

Elle n’entend rien, mais rien de rien.

Si ses toilettes la distinguent

Et si on désire lui faire un compliment

Faut gueuler car elle est sourdingue

Et on s’enroue immédiatement.

Faut gueuler car elle est sourdingue

Et on s’enroue immédiatement.

Ah c’est dommage: elle est charmante…

— Vous êtes bien jolie, BIEN JOLIE !

— Au lit?

Qu’est-ce que vous voulez faire au lit?

— Non, je dis: Jolie, avec votre grand chapeau !

— Un grand chameau?

Où voyez-vous un grand chameau?

— Mais non: Votre chapeau, garni de dentelles !

— Un chameau dans un nid d’hirondelles?

Mais vous êtes fou !

Pauvre fille, elle n’a rien compris.

Alors rideau…

Le notaire de Saint-Malo

A vu des docteurs célèbres.

L’un d’entre eux, un vrai rigolo,

Lui a dit: Dans les ténèbres,

Tirez un coup de feu en l’air

Pour lui ouvrir la trompe d’Eustache.

Le soir, muni de son revolver,

Dans sa chambre v’là qu’il se cache.

Il tire trois balles dans le plafond

Il a cassé la suspension,

Fendu la glace du grand salon.

Elle a souillé son pantalon.

Elle sent bon le chèvrefeuille

Tout ça c’est bien, fort bien, très bien

Elle est toujours dure de la feuille

Elle n’entend rien, mais rien de rien.

Elle est devenue plus malingre

Elle a de l’entérite depuis cet accident

Et comme elle est toujours sourdingue

Ça donne quelque chose de charmant

Et comme elle est toujours sourdingue

Ça donne quelque chose de charmant.

— Alors, vous avez eu peur?

PEUR !

Je dis: VOUS AVEZ EU PEUR?

— Non merci: pas de beurre.

Ça fait grossir.

— (Ah oui, y a rien à faire…) Et l’oreille?

Toujours BOUCHEE?

— Il passe tous les matins.

— Quoi?

— Le boucher: il passe tous les matins

Oh, pauvre fille: elle n’a encore rien compris.

Allons !

Rideau…

Elle a trouvé, c’n’est pas trop tôt,

Un mari de complaisance

Un jeune homme qui n’est pas très beau

Et muet depuis sa naissance.

Il ne lui dit jamais un mot

Elle ne répond pas une parole

Ça donne de très jolis tableaux

Le soir au lit, c’est croquignole

Elle n’entend rien, mais rien du tout

Quand il remplit ses devoirs d'époux

Mais il est muet, il n’est pas mou

Elle se réveille mère à chaque coup.

Elle a douze gosses sans qu’elle le veuille

Tous les douze gueulent comme des putois

Car ils sont tous durs de la feuille

Et ils parlent tous à la fois.

Quand l' père se fâche, ça le distingue

Il ouvre la bouche mais il n’en sort que du vent

Le muet engueulant les sourdingues

Ça donne quelque chose de marrant

Le muet engueulant les sourdingues

Ça donne quelque chose de marrant.

De notaris van Saint-Malo

Zou graag met zijn dochter willen trouwen

Maar ze is zo doof als een pot

Verder is ze aardig.

Hij bracht haar naar Parijs

Op veel sociale feesten.

Ze kon geen echtgenoot vinden,

De notaris heeft het moeilijk

Vooral sinds achter een gordijn

Hij hoorde wat praten

Gehouden door een paar gigolo's

Die over zijn dochter sprak met deze woorden:

Ze ruikt naar kamperfoelie

Dat is allemaal goed, heel goed, heel goed

Helaas is ze taai van het laken

Ze hoort niets, maar ook helemaal niets.

Als haar toilet haar onderscheidt

En als je hem een ​​compliment wilt geven

Je moet schreeuwen omdat ze doof is

En we worden meteen hees.

Je moet schreeuwen omdat ze doof is

En we worden meteen hees.

Ah, het is jammer: ze is charmant...

"Je bent heel mooi, HEEL MOOI!"

- In bed?

Wat wil je doen in bed?

"Nee, ik zeg: mooi, met je grote hoed!"

"Een grote kameel?"

Waar zie je een grote kameel?

— Maar nee: je hoed, afgezet met veters!

"Een kameel in een zwaluwnest?"

Maar je bent gek!

Arme meid, ze begreep er niets van.

Dus gordijn...

De notaris van Saint-Malo

Beroemde doktoren gezien.

Een van hen, een echte grappenmaker,

Zei tegen hem: In de duisternis,

Vuur een schot in de lucht

Om zijn buis van Eustachius te openen.

's Avonds, gewapend met zijn revolver,

In zijn kamer verstopt hij zich.

Hij vuurt drie kogels in het plafond

Hij brak de schorsing,

Splits het glas in de woonkamer.

Ze bevuilde zijn broek.

Ze ruikt naar kamperfoelie

Dat is allemaal goed, heel goed, heel goed

Ze is nog steeds hard van het laken

Ze hoort niets, maar ook helemaal niets.

Ze werd zieker

Ze heeft darmontsteking sinds dat ongeluk.

En hoe ze altijd doof is

Het geeft iets moois

En hoe ze altijd doof is

Het geeft iets charmants.

"Dus je was bang?"

ANGST !

Ik zeg: WAS JE BANG?

"Nee bedankt: geen boter."

Je wordt er dik van.

— (Ah ja, er is niets aan te doen...) En het oor?

Nog steeds GEBOTTELD?

“Hij komt elke ochtend langs.

- Wat?

— De slager: hij komt elke ochtend langs

O, arme meid: ze heeft nog niets begrepen.

Laten we gaan !

Gordijn…

Ze vond, het is niet te vroeg,

Een echtgenoot van gemak

Een jonge man die niet erg knap is

En stom sinds de geboorte.

Hij zegt nooit een woord tegen haar

Ze antwoordt geen woord

Het levert hele mooie schilderijen op

's Nachts in bed is het croquignole

Ze hoort niets, maar ook helemaal niets

Wanneer hij zijn plichten als echtgenoot vervult

Maar hij is dom, hij is niet soft

Ze maakt moeder elke keer wakker.

Ze heeft twaalf kinderen zonder dat ze het wil

Alle twaalf schreeuwen als stinkdieren

Omdat ze allemaal hard van het laken zijn

En ze praten allemaal tegelijk.

Als de vader boos wordt, onderscheidt hij zich

Hij doet zijn mond open maar er komt alleen wind uit

De stomme schreeuwt tegen de doven

Het geeft iets grappigs

De stomme schreeuwt tegen de doven

Het geeft iets grappigs.